Λαϊκή Συσπείρωση Νίκαιας-Ρέντη

Σκέψεις με αφορμή το τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο Νίκαιας-Ρέντη και την κατάσταση στην Τοπική Δοιήκηση

Λεπτομέρειες: Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 28 July 2013 11:57

Στις 14.07.2013 συνεδρίασε το Δημοτικό Συμβούλιο Νικαίας – Αγ. Ι. Ρέντη με θέμα το πολυνομοσχέδιο με τις απολύσεις, τις εφεδρείες στο δημόσιο και τους ΟΤΑ και τους νέους ρόλους της ΤΔ (Τοπική Διοίκηση) στο αναδιαμορφωμένο κράτος.

Μια τοπική διοίκηση αναπόσπαστο πια τμήμα του κρατικού μηχανισμού με διακριτό ρόλο την παγίωση της πλήρους διάλυσης εργασιακών σχέσεων και ασφάλειας του προγεφυρώματος των ιδιωτών στην όποια κρατική περιουσία και τα λαϊκά δικαιώματα.

Ο καπιταλισμός δεν αυτοσχεδιάζει. Την πορεία αυτή την έχει σχεδιάσει για δεκαετίες. Από την αρχή έχει περιγράψει ακριβώς και χωρίς μισόλογα τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, τη Λευκή Βίβλο, τον «Καποδίστρια», «τον Καλλικράτη», τα μνημόνια. Βεβαίως προσέχοντας λίγο ώστε να χρησιμοποιεί την πιο εύηχη εκδοχή που διασφαλίζει η ελληνική γλώσσα, (Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αναδιαρθρώσεις, απελευθέρωση αγορών και εργασιακών σχέσεων είναι οι όροι που χρησιμοποίησε από την αρχή για την παραπάνω πορεία πισωγυρίσματος του λαού και των δικαιωμάτων.

Οι απολύσεις γίνονται «εφεδρείες» και «κινητικότητα» και «κατάργηση φορέων», οι περικοπές στις κοινωνικές παροχές γίνεται «εξορθολογισμός».

Σε αυτή την πορεία αυτοί που την σχεδίασαν είχαν συμπαραστάτες και συνεργάτες και την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της τοπικής διοίκησης. Πρωτοκλασάτα στελέχη της συγκυβέρνησης που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους και τους νέους ήταν και πρωτοκλασάτα στελέχη της τοπικής διοίκησης όλα αυτά τα χρόνια. (Αβραμόπουλος- Κουκουλόπουλος-Μπακογιάννη κλπ.).

Στήριξαν με νύχια και με δόντια σχεδόν όλες οι παρατάξεις όλους τους στόχους και πέρασαν χέρι - χέρι όλα τα στάδια της προσαρμογής. Βεβαίως όλες οι παρατάξεις, εκτός από αυτές που υποστήριξε το Κ.Κ.Ε που από την πρώτη στιγμή αποκάλυπτε στο λαό τι παιζόταν, και οργάνωνε με όποιες δυνάμεις είχε την ανάσχεση της πορείας.

Στο Δήμο οι παρατάξεις είναι γνωστές. Το ΠΑΣΟΚ που διοικούσε τον Α.Ι Ρέντη αλλά και μια μεγάλη περίοδο τη Νίκαια εφάρμοσε με συνέπεια αυτή την πολιτική.

Αυτό είναι η μία πλευρά. Η άλλη πλευρά όμως που έχει και μια ιδιαίτερη σημασία, είναι ότι συνεχίζουν την ίδια πολιτική. Κάτι που φάνηκε καθαρά και στο Δημοτικό Συμβούλιο, στη συνεδρίαση που προαναφέρθηκε.

Οι «διαφωνίες» εξαντλήθηκαν στον τρόπο και στο μέγεθος των παρεμβάσεων και καθόλου στην ουσία τους. Εξαντλήθηκε στο πως θα τους ξεγελάσουμε ώστε να είναι λιγότερες οι συνέπειες χρησιμοποιώντας παράθυρα που αφήνει ο νόμος.

Κατά αρχήν μόνο χαμόγελα μπορεί να προκαλέσει η επίκληση αντίστασης στην πορεία αυτή που επικαλέστηκε και ο δήμαρχος κ. Ιωακειμίδης και ο κ. Λογοθέτης γιατί και οι εργαζόμενοι τους έχουν ταυτίσει σαν όργανα της κεντρικής εξουσίας.

Αλλά και τώρα που ψελλίζουν ότι δεν τους αρέσουν οι εξελίξεις με δυσκολία κρύβουν έστω και με λόγια την συμφωνία τους. Τι θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς «όχι γιατί γίνονται απολύσεις αλλά γιατί δεν γίνονται στα υπουργεία περισσότερες, για να λιγοστέψουν στους Δήμους;» Θα αντιπαλέψει άραγε την εξευτελιστική πρακτική των «συνεταιρισμών εργαζομένων» όταν ο κ. Ιωακειμίδης είναι ο πρώτος μαθητής στην «ευέλικτη» εργασία μέσω Μ.Κ.Ο (5μηνες συμβάσεις κλπ); Αλήθεια ποια πολιτική δικαιώνεται για τη δημοτική αστυνομία, όταν μετά το μακελειό, ετοιμάζουν για τις αρμοδιότητες της ελληνικής αστυνομίας, τμήμα της ΕΛΑΣ προφανώς ένοπλο και με κατασταλτικά χαρακτηριστικά.

Σε πολλούς Δήμους αλλά και στην ΠΟΕΟΤΑ συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργαζομένων βοήθησαν αυτές τις κυβερνητικές πολιτικές. Αλλά αυτό που έγινε στη Νίκαια με ομάδες κρούσης οικογενειακού χαρακτήρα στην περίοδο, που στη διοίκηση του Δήμου ήταν το ΠΑΣΟΚ (1995-2002) και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα με όρους «Κοτζαμανισμού» όπως στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο δείχνει πιο καθαρά τις εφεδρείες που έχει ακόμα ο συρφετός της υποταγής.

Και δεν είναι μόνο οι τραμπουκισμοί του 2010 ώστε να σταματήσει η λειτουργία της καθαριότητας τους τελευταίους μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές και έτσι να κερδίσουν το Δήμο οι δυνάμεις του συστήματος. Είναι και οι καθημερινοί τραμπουκισμοί και η επιβολή του νόμου της σιωπής σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε εργαζόμενο που τολμά να αντισταθεί.

Η επαλήθευση των θέσεων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω, από την επιβεβαίωση της αναγκαιότητας να αντιμετωπίσουν συνολικά όλοι οι εργαζόμενοι την επίθεση που δέχονται. Η «Λαϊκή Συσπείρωση» θα επαληθευτεί και στην βεβαιότητά της ότι η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της θα νικήσουν!!