Λαϊκή Συσπείρωση Νίκαιας-Ρέντη

"Από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο…"

Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 07 August 2013 21:48

Οι μνήμες, οι θύμησες και οι τιμές δεν φτάνουν από μόνα τους... Κείμενα σαν αυτό που μας έστειλε η φίλη, μας γεμίζουν ελπίδα και δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα τους, τον αγώνα μας :

xaraktiko tassou"Στις 17 Αυγούστου του 1944 ένα παλικάρι, με κατάμαυρο το κορμί του από τα χτυπήματα του ταγματασφαλιτών, με τα ξεσκισμένα του μάγουλα να ρέουν αίμα και το μάτι του βγαλμένο βάδιζε υποβασταζόμενος προς τη μάντρα της Κοκκινιάς, για να εκτελεστεί, βροντοφωνάζοντας στον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος στην πλατεία της Οσίας Ξένης:

«Ψηλά το κεφάλι σας! Κοιτάξτε με στα μάτια άφοβα! Δεν προδίνω κανέναν σας!»

Ήταν ο Αποστόλης Χατζηβασιλείου, παιδί της Κοκκινιάς, λοχαγός του ΕΛΑΣ και μέλος του ΚΚΕ.

Και λίγη ώρα αργότερα, μια δεκαοχτάχρονη κοπέλα, καταχτυπημένη διέσχιζε την πλατεία της Οσίας Ξένης φωνάζοντας στους δημίους της: «Δε σας φοβάμαι! Σαν κι εσάς έφαγα πολλούς και για το θάνατό μου θα εκδικηθούν άλλοι!». Την είχαν πιάσει λίγη ώρα νωρίτερα στη Νεάπολη και ξυλοκοπώντας την, την εκτέλεσαν στη Μάντρα της Κοκκινιάς. Ήταν η Διαμάντω Κουμπάκη, παιδί της Κοκκινιάς, μέλος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ.

Η Διαμάντω, ο Αποστόλης και άλλοι πολλοί έζησαν και πέθαναν τη μέρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς ως παιδιά της πόλης της Κοκκινιάς και κουκουέδες.

Έτσι φαντάζομαι ότι θα θελαν να τους θυμούνται κι αυτοί, ακριβώς, να τους τιμούν: ο λαός της Κοκκινιάς και τα μέλη του ΚΚΕ.

Με ποιο δικαίωμα, λοιπόν, η δημοτική αρχή Νίκαιας-Ρέντη αρνήθηκε στο σύλλογο γυναικών Νίκαιας να κάνει εκδήλωση για τα 68 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών;

Αν δεν έχει δικαίωμα ο σύλλογος γυναικών Νίκαιας, που πρωτοπόρα μέλη του είναι κομμουνίστριες, να τιμά τη μνήμη των κομμουνιστριών Διαμάντως Κουμπάκη και Αθηνάς Μαύρου που εκτελέστηκαν στο μπλόκο της Κοκκινιάς, τότε ποιος έχει;

Αν δεν έχει το δικαίωμα ο λαός της Κοκκινιάς να τιμά τα θύματα του μπλόκου που έπεσαν από τα βόλια των ξένων και των ντόπιων φασιστών, στην επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, τότε πότε έχει το δικαίωμα να το κάνει;

Όση προσπάθεια κι αν κάνουν ορισμένοι να ξεβάψουν το κόκκινο από τους τοίχους της Κοκκινιάς, δε θα τα καταφέρουν! Γιατί αυτό το κόκκινο είναι από αίμα…

Γιατί, όπως έγραψε και ο κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος, γι αυτό το κόκκινο:

πολύ πονέσαμε, σύντροφοι,

πολύ ξαγρυπνήσαμε

πολύ μακριά κοιτάξαμε

από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο.

- δικό μας αίμα

τρία κόκκινα γράμματα

σεμνή υπογραφή του λαού μας

στις λεωφόρους του μέλλοντος -

ο δρόμος φεύγει γρήγορα

η Ιστορία δε γυρίζει πίσω…"

Μια φίλη του ΚΚΕ