ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ…

Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 18 June 2016 19:26

Με αφορμή την συνέντευξη του Γ.Γ. του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα στις 13.06.2016 στην εκπομπή «Ενικός», δημοσιεύουμε αυτούσιο το κείμενο που μας έστειλε φίλη της Λαϊκής Συσπείρωσης με τις σκέψεις και τα σχόλια της. (στο τέλος του κειμένου υπάρχει και ο σχετικός σύνδεσμος της συνέντευξης)

Απόσπασμα από τη συνέντευξη που έδωσε ο Γραμματέας του ΚΚΕ στην εκπομπή Ενικός, στις 13 Ιουνίου:

Δημοσιογράφος: Αν κερδίσετε τις εκλογές, θα ξαναγίνουν εκλογές, κύριε Κουτσούμπα;

Γραμματέας ΚΚΕ: Βεβαίως, θα γίνονται εκλογές! Γιατί υπάρχει πουθενά καμιά χώρα που να μη γίνονται εκλογές;

Δημοσιογράφος1 : Υπήρχαν…

Γραμματέας ΚΚΕ: Όχι, γινόντουσαν εκλογές και, μάλιστα, εκλογές πιο γνήσιες.

Δημοσιογράφος1: Γινόντουσαν εκλογές πιο γνήσιες στη ΕΣΔΣ;

Γραμματέας ΚΚΕ: Ακούστε με, δε θα κάνουμε τις αστικές εκλογές με τους καλπονοθευτικούς νόμους και όλη αυτή την κατάσταση που είναι παρωδία…

Δημοσιογράφος1: Αλλά;

Γραμματέας ΚΚΕ: Αλλά, η συμμετοχή του λαού θα ξεκινάει μέσα από τους τόπους δουλειάς, στις συνελεύσεις των εργατών στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, εδώ στο κανάλι π.χ.

Δημοσιογράφος 1: Εγώ δε ρωτάω για συνδικαλιστική οργάνωση, αλλά αν θα υπάρχουν εκλογές εθνικές για κυβέρνηση. Κυβέρνηση θα εκλέγω;

Γραμματέας ΚΚΕ: Θα υπάρχουν νέες μορφές λαϊκής εξουσίας. Μπορείτε να βγείτε από τα κουτάκια και εσείς και όσοι μας ακούνε από τα κουτάκια που έχουμε μάθει σε αυτό το σύστημα;

Δημοσιογράφος 1: Όχι, από το κουτάκι της δημοκρατίας εγώ δεν μπορώ να βγω!  Θέλω να εκλέγω το βουλευτή μου, την κυβέρνησή μου… Θέλω να τα εκλέγω!

Γραμματέας ΚΚΕ: Και να τον ανακαλείς…Και ξαναλέω από τον τόπο δουλειάς και όλα αυτά θα γίνουν με νομοθετικές αλλαγές. Αυτό δε με ρωτάτε;

 (Πανικός στο τραπέζι δημοσιογραφικής συζήτησης… στο πάνελ κοινώς)

Δημοσιογράφος 2: Κύριε Κουστούμπα, τη δική σας θέση ρωτάμε… Εκλογές θα έχουμε;

(σημ: αυτή η ερώτηση δεν έγινε λίγο πριν;)

Γραμματέας ΚΚΕ: Σας το είπα θα έχουμε εκλογές και μάλιστα ο βουλευτής…

Δημοσιογράφος 2: Με τη μορφή που έχουμε σήμερα ή θα ψηφίζουμε στο STAR;

Γραμματέας ΚΚΕ: Θα έχουμε, θα έχουμε και αυτοί θα εκλέγονται, ξαναλέω από τους τόπους δουλειάς…

Δημοσιογράφος3 : Γραμματέα, αυτό έχει σημασία, όχι όπως σήμερα από κόμματα…

Δημοσιογράφος 1: Τα κόμματα θα υπάρχουν;

Γραμματέας ΚΚΕ: Τα κόμματα που θα παλεύουν για το εργατικό-λαϊκό συμφέρον, βεβαίως και θα υπάρχουν.

Δημοσιογράφος 4: ΝΔ, δηλαδή δε θα υπάρχει ούτε ο Σύριζα; 

Γραμματέας ΚΚΕ: Δε θα υπάρχουν!

Δημοσιογράφος 4: Ωραία δημοκρατία είναι αυτή…

Γραμματέας ΚΚΕ: Αφού ενδιαφέρεστε τόσο, η Δεξιά θα έχει πάει στα χρονοντούλαπα της ιστορίας (γελώντας)

Δημοσιογράφος 2: Κύριε Κουτσούμπα, είναι δύσκολα αυτά τα θέματα που βάζετε…

Γραμματέας ΚΚΕ: Δεν είπε κανένας ότι είναι εύκολα, αλλά θέλετε να σας πω την άποψη του ΚΚΕ ή θέλετε να λύσω το δικό σας υπαρξιακό πρόβλημα γύρω από τη δημοκρατία; Διότι ξαναλέω ότι αυτό που μου περιγράφετε είναι η επίφαση της δημοκρατίας, αυτό που ζει ο ελληνικός λαός. Μην τρελαθούμε!

Δημοσιογράφος 4: Δηλαδή, δε θα υπάρχει ελεύθερος επαγγελματίας και αστική τάξη;

Γραμματέας ΚΚΕ: Αστική τάξη δε θα υπάρχει. Πώς θα υπάρχει αν πάρεις τα εργοστάσια από τα χέρια τους, άμα πάρεις τα πλοία από τους εφοπλιστές που ανήκουν στο κράτος δε θα υπάρχει βεβαίως…

Δημοσιογράφος 1: Τα πλοία πού θα τα βρείτε να τα πάρετε; Δε θα έχουν φύγει;

Γραμματέας ΚΚΕ: Δε σας αρέσει αυτό το όραμα; Εμ, τι να κάνουμε…

***

Σχόλιο1: Γιατί η ίδια ερώτηση (Στο σοσιαλισμός θα γίνονται εκλογές;) έγινε δύο φορές από τους δημοσιογράφους, ενώ είχε ήδη απαντηθεί; Τι προσπαθούν να εμπεδωθεί στο μυαλό του κόσμου, άραγε; Μήπως, ήθελαν να παρουσιάσουν το σοσιαλισμός ως ολοκληρωτικό σύστημα, όπως ακριβώς κάνει το σύστημα και μέσα από τα σχολικά βιβλία;

Σχόλιο2: Είναι δυνατόν να ερωτάται αν στο σοσιαλισμό θα υπάρχει αστική τάξη και κόμματα που θα την αντιπροσωπεύουν; Μα αν υπάρχει αστική τάξη, τι σόι σοσιαλισμός θα είναι αυτός; Είναι δυνατόν να μην καταλάβαινε η δημοσιογράφος τι ρωτούσε; Είναι σαν να ρωτάει κανείς αν στον καπιταλισμό υπάρχει αστική τάξη. Αφού είναι καπιταλισμός, βεβαίως υπάρχει και έχει την εξουσία. Τόσο κουτή ήταν αυτή η ερώτηση ή μήπως δεν ήταν…

Σχόλιο 3: Γιατί τόσος πανικός με τη θέση ότι οι βουλευτές πρέπει να εκλέγονται από τους χώρους δουλειάς και να είναι ανακλητοί; Δηλαδή, πώς πρέπει να εκλέγονται οι βουλευτές, όπως σήμερα, που κυβερνήσεις προκύπτουν από εκείνα τα κόμματα που έχουν τη στήριξη της αστικής τάξης και χρηματοδοτούνται από αυτήν ή προβάλλονται από τα κανάλια και τις εφημερίδες της; Δεν πρέπει να είναι εργαζόμενοι, χωρίς επιπλέον προνόμια από εμάς τους υπόλοιπους και να τους επιλέγουμε εμείς, όχι γιατί τους είδαμε στην τηλεόραση, αλλά γιατί γνωρίσαμε τη δράση τους μέσα από το χώρο που μαζί εργαζόμασταν;

Σχόλιο 3: «πού θα τα βρείτε τα πλοία για να τα πάρετε;» ρωτάει ο δημοσιογράφος; Μήπως τα πλοία τα κινούν οι εφοπλιστές ή τα εργοστάσια οι καπιταλιστές; Εργάτες δεν τα δουλεύουν; Αυτοί που τα δουλεύουν, αυτοί και θα τα πάρουν, όταν το αποφασίσουν. Τι θα μπορεί να κάνει ο καπιταλιστές τότε, από τη βίλλα ή το γραφείο του;

Σχόλιο 4: «από το κουτάκι της δημοκρατίας δε θέλω να βγω» είπε ένας εκ των δημοσιογράφων. Εννοούσε, φυσικά, την αστική δημοκρατία, εκείνη που παρά τη θέληση του ελληνικού λαού ψηφίζει μνημόνια, εκείνη που… «δημοκρατικότητα» διόρισε πρωθυπουργό (χωρίς καν αστικές εκλογές) τον τραπεζίτη Παπαδήμου, εκείνη την αστική δημοκρατία που δίνει 50 έδρες δώρο στο πρώτο κόμμα, νοθεύοντας τη βούληση του ελληνικού λαού, εκείνη την αστική δημοκρατία που κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς καν να περνάει νομοσχέδια από τη βουλή, εκείνη την αστική δημοκρατία που στο παρελθόν έβγαζε παράνομα κόμματα, γιατί θεωρούσε ότι απειλείται και έστελνε τους πολιτικούς της αντιπάλους στα ξερονήσια και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, εκείνη την αστική δημοκρατία που στη Χιλή τον πρόεδρο Αλιέντε, δημοκρατικά εκλεγμένο (σύμφωνα με τους όρους της αστικής δημοκρατίας) τον έριξε με τα τανκς; Τι να πρωτοθυμηθούμε….

Μην τρελαθούμε κιόλας, όπως είπε και ο γραμματέας του ΚΚΕ. Εμείς όμως από αυτό το κουτάκι της ψευτοδημοκρατίας τους θέλουμε να βγούμε και παλεύουμε για να τολμήσει να βγει και όλος ο λαός. Γιατί τι σόι δημοκρατία είναι εκείνη όπου υπάρχει εκμετάλλευση, όπου τα παιδιά δεν έχουν φαγητό στο τραπέζι, όπου δεν μπορούν να σπουδάσουν, όπου στα σπίτια είναι κομμένο το ρεύμα, όπου άνθρωποι πεθαίνουν γιατί δεν έχουν να πάνε στο γιατρό, όπου άνθρωποι που εργάστηκαν μια ολόκληρη ζωή δεν έχουν σύνταξη; Τι είναι αυτή η δημοκρατία, τέλος πάντων; Κάποια αόριστη έννοια που υπάρχει ως Ιδέα;

Ένας θεατρικός ήρωας του Ντάριο Φο, ο Τζοβάνι λέει σ’ ένα από τα έργα του:

"Σ' έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν' αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε...»

Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη.

Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ' την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας. Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας... να ζούμε μια ζωή που θά 'ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. Να ζούμε σ' έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σα γιορτή, η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις... κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ' ευχαριστεί... σαν κανονικοί άνθρωποι κι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και φαντασία.

Ένας κόσμος όπου μπορεί κανείς να δει ξανά ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός... τα λουλούδια που ανθίζουν... ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη... και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν. Και όταν μια μέρα πεθάνεις, δε θα πεθάνεις σα γέρος, πεταμένος σα στιμένη λεμονόκουπα, αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους..."

Ειλικρινά, δεν έχω βρει ωραιότερη περιγραφή της δημοκρατίας από τα λόγια αυτού του θεατρικού ήρωα και άλλο δρόμο πέρα από το σοσιαλισμό για την πραγμάτωσή της, κύριοι δημοσιογράφοι…