ΚΟ Νίκαιας-Ρέντη του ΚΚΕ-ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Κοκκινιάς - Η εκδήλωση για τα 75 χρόνια από την ιστορική Μάχη της Κοκκινιάς
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις Τετάρτη, 06 March 2019 14:19
Την Τρίτη 5 Μάρτη, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση για τα 75 χρόνια από την ηρωική Μάχη της Κοκκινιάς το Μάρτη του 1944,που διοργάνωσαν οι Κομματικές Οργανώσεις Νίκαιας - Ρέντη του ΚΚΕ και ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Κοκκινιάς.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τη κατάθεση στέφανων στο μνημείο της Μάχης. Εκεί μίλησε ο Π. Γεωργόπουλος, πρόεδρος ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Κοκκινιάς. Αναφέρθηκε στο ιστορικό της Μάχης, με ιδιαίτερη μνεία στην αρμένικη κοινότητα που πήρε μέρος στη μάχη, με Αρμένιους κοκκινιώτες μαχητές του ΕΛΑΣ. Επίσης, για πρώτη φορά έγινε προσκλητήριο νεκρών στους πεσόντες μάχης και τους 37 αιχμαλώτους που εκτελέστηκαν στο Χαϊδάρι.
Η εκδήλωση τιμής και μνήμης συνεχίστηκε στο θεατράκι του Πολυχώρου «Μάνος Λοΐζος», με την ομιλία του Παναγιώτη Κατηφέ, υποψήφιου δήμαρχου Νίκαιας-Ρέντη με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα, από καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης».
Στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα συμμετείχαν:
Απαγγελία:
Τάσος Σωτηράκης, Ηθοποιός, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Ερατώ Τριβιζά, Φοιτήτρια, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Μουσικό πρόγραμμα:
Δημήτρης Κανέλλος, Τραγουδιστής, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Πολυξένη Καράκογλου, Τραγουδίστρια, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Γιάννης Μπαξεβάνης, Μουσικός
Αφήγηση:
Έφη Κεφαλά, Φοιτήτρια
Λιλή Γάτη, Λογοτέχνης, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Επιμέλεια-σκηνοθεσία: Λιλή Γάτη
Η ομιλία του Παναγιώτη Κατηφέ:
Σύντροφοι και φίλοι,
75 χρόνια από τη Μάχη της Κοκκινιάς και σήμερα ο καλύτερος τρόπος για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους κομμουνιστές, στους ΕΑΜίτες και τους ΕΛΑΣίτες, στους ΕΠΟΝίτες και στο λαό της Κοκκινιάς που με θυσία, αυταπάρνηση, χωρίς να λογιάζει το κόστος, από τις 4 έως τις 8 Μάρτη του 1944 συστρατεύτηκε με το ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ για να μην πατήσει πόδι φασίστα στην πόλη μας, για να μην καταλάβουν την Κοκκινιά οι ΝΑΖΙ, για να αποφευχθεί το πρώτο Μπλόκο της Κοκκινιάς, είναι να δυναμώσει η πάλη απέναντι στην ίδια μήτρα που γεννά το φασισμό και τότε και τώρα, είναι να δυναμώσει η πάλη απέναντι στο ίδιο το σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια, ανεργία, μετανάστευση.
Σήμερα είναι επιτακτικό όσο ποτέ να δυναμώσει η πάλη απέναντι στον κύριο εχθρό του λαού, που είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, να δυναμώσει η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.
Αυτός είναι ο πιο ουσιαστικός τρόπος για να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για να αναπτυχθεί το εργατικό κίνημα, για να αναπτυχθεί το ΚΚΕ στην πόλη μας, σε όσους έδωσαν τη ζωή τους στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, στους μαχητές της Μάχης της Κοκκινιάς, στους εκτελεσμένους του Μπλόκου, στα θύματα το Σεπτέμβρη του 1944 στην πλατεία της Οσίας Ξένης και στην οδό Κύπρου όταν γερμανικά πολυβόλα γάζωναν από το λόφο του Βώκου το παλλαϊκό συλλαλητήριο που εξελίχθηκε το μνημόσυνο για το Μπλόκο της Κοκκινιάς, σε όσους στάλθηκαν ως αιχμάλωτοι στο Χαϊδάρι και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία.
Από την ίδρυση του το ΚΚΕ, εδώ στον Πειραιά, έχει δεσμούς αίματος με την περιοχή μας. Ο Πειραιάς ήταν σημαντικό οικονομικό και βιομηχανικό κέντρο λόγω του λιμανιού, με συγκέντρωση εργατικής τάξης, στο λιμάνι, στα καράβια, στα καρνάγια, στην καπνοβιομηχανία, στην υφαντουργία, στην κεραμοποιεία, το τσαγκαριό, στα εργοστάσια της Powerκαι της Ηλεκτρικής. Στους προλετάριους του Πειραιά προστέθηκαν οι πρόσφυγες από την Μικρασιατική καταστροφή, που ήταν καθοριστική η συμβολή τους για να δυναμώσει το εργατικό κίνημα και η πρωτοπορία του το ΚΚΕ.
Από τότε λοιπόν δεν υπάρχει μικρή η μεγάλη κατάκτηση του λαού μας στην περιοχή που να μην συνδέεται με τη δράση των κομμουνιστών, που να μην έχει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του ΚΚΕ, σφραγίδα που πολλές φορές ήταν με το αίμα της θυσίας των κομμουνιστών.
Αυτή η πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ μέσα στην εργατική τάξη, στο βιομηχανικό προλεταριάτο της περιοχής, η ώσμωση του με το λαό και τα προβλήματα του, στοιχείο που είναι και η βασική πείρα από τη Μάχη της Κοκκινιάς, είναι στοιχείο που αποδείχνει γιατί το Κόμμα μας άντεξε σε κάθε καμπή της ταξικής πάλης. Επειδή έχει στήριγμα μέσα στην εργατική τάξη και το λαό.
Αυτό το στοιχείο δεν μπορούν να αντέξουν οι διάφοροι λογής κοντυλοφόροι, που είτε από την σκοπιά της αστικής τάξης, είτε από τη σκοπιά του οπορτουνισμού, δείχνουν ενδιαφέρον για το ΚΚΕ, την ιστορία του, κάνουν κριτική, έχουν προμετωπίδα τους τη λαθολογία με έναν και μοναδικό στόχο, να δουν ένα ΚΚΕ υποταγμένο στο αστικό σύστημα, να δουν ένα ΚΚΕ να συμμετέχει σε Κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, θέλουν ένα ΚΚΕ χωρίς επαναστατικά χαρακτηριστικά.
Είναι βαθιά νυχτωμένοι όσοι νομίζουν ότι μπορούν να βάλουν στο χέρι το ΚΚΕ και τον επαναστατικό του χαρακτήρα, ειδικά αυτοί που εμφανίζονται ως υπερασπιστές της ιστορίας του ΚΚΕ και του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και είναι οι ίδιοι βαθιά βουτηγμένοι στην υπεράσπιση του καπιταλιστικού συστήματος.
Δηλαδή μπορεί κανείς σήμερα να πάρει στα σοβαρά τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα όταν το Μάρτη του 2013 από συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ για την Μάχη της Κοκκινιάς, μας έλεγε από την πλατεία Δαβάκη εδώ στη Νίκαια «λαέ θυμήσου το χώμα που πατάς λευτέρωσε ο Άρης και ο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ». Μόνο σαν τυμβωρυχία μπορεί να θεωρηθεί, να μιλά για τον Άρη, για το ΕΑΜ, για τον ΕΛΑΣ, ο πρωθυπουργός που είναι ο μεντεσές των αμερικάνικων και ΝΑΤΟικών συμφερόντων στην περιοχή των Βαλκανίων. Πάει πολύ να μιλά ο ΣΥΡΙΖΑ που συγκυβερνούσε με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ, που έχει μετατρέψει τη χώρα από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τη Κρήτη σε μια απέραντη αμερικανονατοϊκή βάση, που ξεπλένει ότι έχει αποβράσει ο λαός από το ΠΑΣΟΚ των μνημονίων, ο ΣΥΡΙΖΑ ο υπερασπιστής της ΕΕ των μονοπωλίων που έχει τον αντικομμουνισμό ως βασική πολιτική, ο πορτιέρης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια.
Να την χαίρονται αυτή την αριστερά, τους της χαρίζουμε σε αυτούς και στους αστούς που υπερασπίζονται, αυτή είναι η αριστερά του ΣΕΒ, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών. Τους είναι χρήσιμη για να κάνουν τη δουλειά τους και γι αυτό τη στηρίζουν και στο αστικό πολιτικό σύστημα αλλά και στα συνδικάτα.
Έχει σήμερα πείρα ο λαός γιατί ο οπορτουνισμός, η σοσιαλδημοκρατία φορώντας τον αριστερό μανδύα και με αριστερή φρασεολογία καπηλεύονται την ίδια την ιστορία του λαού μας και του εργατικού κινήματος. Επειδή θέλουν το λαό υποταγμένο στη στρούγκα του καπιταλιστικού συστήματος. Ο λαός έχει χρέος σήμερα να τους τιμωρήσει με τη δράση του και με τη ψήφο του. Να απαντήσει ταξικά, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, της ανυπόταχτης πάλης, για να ανοίξει ο δρόμος της προοπτικής για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην κοινωνία.
Είναι βαθιά νυχτωμένοι οι δολοφόνοι φασίστες της ναζιστικής ΧΑ, με τα ξενόφερτα τάγματα εφόδου από τις γύρω περιοχές για να πατήσουν πόδι στη Νίκαια. Έχει χρέος ο λαός της ανταρτομάνας Κοκκινιάς, το ίδιο το εργατικό κίνημα, η νεολαία, όχι απλά να τους γυρίσει την πλάτη, αλλά να τους πάρει στο κυνήγι, να μην έχουν μέρος να σταθούν. Η ΧΑ είναι δολοφονική γιατί είναι ναζιστική. Δεν έχουν θέση στην Κοκκινιά, δεν έχουν θέση στο Πέραμα, δεν έχουν θέση σε καμιά εργατούπολη, δεν έχουν θέση στην κοινωνία. Η θέση τους είναι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Δεν μπορεί να είναι από την ίδια μπάντα θύμα και θύτης, εργάτης και αστός, φασίστας και κομμουνιστής. Είναι από διαφορετική όχθη, από διαφορετική ταξική όχθη. Είναι αντίπαλοι και αντίπαλοι θα μείνουν.
Δεν ήταν στην ίδια όχθη όλος ο λαός της Κοκκινιάς στη Μάχη το Μάρτη του ΄44 ή στο Μπλόκο. Στη μια όχθη ήταν οι μπουραντάδες, οι γερμανοτσολιάδες, ο Σγούρος και ο Πλυντζανόπουλος, οι φασίστες που συνεργάστηκαν με τους ναζί κατακτητές, αυτοί που φόρεσαν τις μαύρες κουκούλες, οι προδότες και τους προδότες ο λαός τους τιμωρεί δεν τους χαϊδεύει, ούτε κάνει πλάτες στους σημερινούς απογόνους τους, τους Χρυσαυγίτες.
Στην άλλη όχθη ήταν ο Γόδας που πήρε μέρος στη Μάχη της Κοκκινιάς ως επικεφαλής του επίλεκτου 5ου Λόχου του ΕΛΑΣ, ήταν ο Θανάσης Τάσιος ο Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης του ΚΚΕ της Κοκκινιάς που είχε την πολιτική ευθύνη της Μάχης της Κοκκινιάς, ήταν οι ΕΛΑΣίτες κομμουνιστές επικεφαλής διμοιριών στη Μάχη της Κοκκινιάς, Γιάννης Πισσάνος, Γιώργος Κιστριάδης, Θοδωρής Μπιζάνης, Μιχάλης Ραφαηλάκης, ήταν ο Στέλιος Καρδάρας που προς τιμήν του ο Μιχάλης Γενίτσαρης έγραψε το ομώνυμο τραγούδι και το πρωτοτραγούδησε στην πλατεία Αγ. Νικολάου σε εκδήλωση του ΕΛΑΣ Κοκκινιάς το 1944 λίγο πριν το Μπλόκο, ήταν οι 37 Κοκκινιώτες που εκτελέστηκαν ως αιχμάλωτοι στις 9 Μάρτη του ’44 στο Χαϊδάρι, ανάμεσα τους και ο ποιητής του ΟΦΟΚ (σημερινού ΟΦΟΝ) Αλέκος Μουχτούρης.
Αυτοί είναι οι δικοί μας ήρωες, αυτοί είναι γνήσιοι λαϊκοί ήρωες, μαζί με τον Ασμάνη και τη Διαμάντω, τη δικιά μας Διαμάντω την Κουμπάκη, μαζί με τους εκατοντάδες ανώνυμους ΕΑΜίτες και ΕΠΟΝίτες της Κοκκινιάς, μαζί με τα Αετόπουλα της Κοκκινιάς, που την μέρα πολεμούσαν ή κουβαλούσαν πολεμοφόδια και το βράδυ γέμιζαν την Κοκκινιά με συνθήματα στους τοίχους. Αυτή η φωνή των δικών μας ηρώων ακόμα αντηχεί στην αύρα της πόλης μέσα από τα χωνιά του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ που το βράδυ της 6ης Μάρτη φώναζαν «η σημερινή μέρα θα μείνει αξέχαστη για την Κοκκινιά μας, για όλη την Ελλάδα, σήμερα οι κατακτητές και οι εθνοπροδότες πήραν ένα καλό μάθημα από το λαό της Κοκκινιάς και από τα παλικάρια μας τους ΕΛΑΣίτες».
Ναι σύντροφοι ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες, η Μάχη της Κοκκινιάς έχει μείνει αξέχαστη γιατί μετά από εσάς χιλιάδες άλλοι εργάτες, προλετάριοι πήραν τη σκυτάλη και μας έχουν φτάσει μέχρι εδώ. Να σύντροφοι μετά από 100 χρόνια ηρωικής πορείας μπαίνουμε στον νέο αιώνα του Κόμματός μας ακόμα πιο δυνατοί.
Είμαστε δυνατοί γιατί επιδιώκουμε στην πράξη να ανταποκρινόμαστε στον χαρακτήρα μας ως επαναστατικό κόμμα, ως επαναστατική ιδεολογική και πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Αυτό σημαίνει ότι είναι αδήριτη η σχέση μας με την ανάγκη μελέτης της ιστορίας του κινήματος. Αλλά η σχέση με την ιστορία δεν μπορεί να είναι απλά βιωματική και βιογραφική. Μέσα από την ιστορία του Κόμματος μας βλέπουμε την ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας, την ίδια την ταξική πάλη, τα συμπεράσματα και τα διδάγματα της.
Το Κόμμα μας τόλμησε και τολμά να μελετά την ιστορία του, να επεξεργάζεται τη στρατηγική του, να βγάζει πολύτιμα συμπεράσματα για τον επαναστατικό του χαρακτήρα, να διορθώνει τα λάθη του χωρίς να φοβηθεί να συζητήσει με την εργατική τάξη και το λαό. Και δεν θα μπορούσε να ήταν και αλλιώς αφού η πάλη μας αφορά την εργατική τάξη, το λαό, τη νέα γενιά, γιατί η διαρκής πάλη του ΚΚΕ σε κάθε ιστορική φάση γίνεται και πηγάζει από το σύνολο της υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών.
Από αυτή τη σκοπιά οι κομμουνιστές μέσα από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την Εθνική Αλληλεγγύη πρωτοστάτησαν στη Μάχη της Κοκκινιάς για να μην κατακτήσουν την πόλη μας οι ναζί. Πρώτιστα ήταν η υπεράσπιση του λαού της πόλης και των αναγκών του. Γι αυτό έγινε συλλαλητήριο στις 5 Μάρτη στο Δημαρχείο της πόλης για να διεκδικηθεί τροφή για τα παιδιά, γι αυτό η 6 Μάρτη ήταν παμπειραϊκή πανεργατική απεργία αλληλεγγύης στην Κοκκινιά ενάντια στην τρομοκρατία των ταγματασφαλιτών.
Η Μάχη της Κοκκινιάς δεν ήταν ένα απλό στρατιωτικό περιστατικό κατά την περίοδο της κατοχής, είχε σαφή πολιτική και στρατηγική σημασία. Το Μάρτη του ΄44 έχει ήδη αρχίσει να υποχωρεί το ναζιστικό μέτωπο σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο Κόκκινος Στρατός αρχίζει και προελαύνει και οι ναζί αντιλαμβάνονται ότι η Σοβιετική Ένωση έχει τη δύναμη να απελευθερώσει τα Βαλκάνια.
Πρέπει λοιπόν να υπάρχει δρόμος διαφυγής για τους ναζί προς το λιμάνι του Πειραιά ώστε από εκεί μεγάλες στρατιωτικές τους μονάδες να αποχωρήσουν προς τη Μεσόγειο γιατί ο άξονας Αθήνα – Λαμία – Μακεδονία ήταν επικίνδυνος για αυτούς λόγω της δύναμης του ΕΛΑΣ σε Ρούμελη – Θεσσαλία – Μακεδονία και με δεδομένη την άρνηση του ΕΛΑΣ στην πρόταση των Άγγλων να μην χτυπηθούν οι ναζί κατά την υποχώρηση τους.
Το χτύπημα στην Κοκκινιά το Μάρτη του ΄44 αποσκοπούσε:
1ο σε ασφαλή δίοδο διαφυγής των ναζί προς το λιμάνι, άρα έπρεπε να χτυπηθεί κάθε πηγή αντίστασης γύρω από αυτό
2ο να καμφθεί το αντιστασιακό φρόνημα του λαού που πάλευε όχι μόνο για την απελευθέρωση αλλά και για μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις προς όφελός του
3ο να σπάσουν οι στενοί δεσμοί του λαού με το ΚΚΕ, ο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ και κυρίως να διακοπεί η σύριγγα στρατολόγησης ανταρτών του ΕΛΑΣ από τα αστικά κέντρα προς το βουνό
Για αυτό μπήκε στο επίκεντρο της επίθεσης η Κοκκινιά. Πόλη ανταρτομάνα, με στενούς δεσμούς με το ΚΚΕ, με δικό της Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, μια πόλη που διέθετε από τα πιο οργανωμένα αντιστασιακά κινήματα στη χώρα.
Η ίδια η Μάχη της Κοκκινιάς ως στρατιωτικό γεγονός ξεπέρασε τα στενά όρια της πόλης, αφού ο ΕΛΑΣ σε όλη την Αττική τέθηκε σε επιφυλακή για να ενισχυθεί αν χρειαστεί η Κοκκινιά, αλλά και για αντίστοιχες επιθέσεις των ναζί σε άλλες περιοχές.
Το βράδυ της 8 Μάρτη το ελεγχόμενο από τους κατακτητές ραδιόφωνο του διορισμένου από τους ναζί πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, μετέδιδε ψευδώς ότι στην Μάχη της Κοκκινιάς πήραν μέρος τάγματα του ΕΛΑΣ από τον Παρνασσό και την Καρύταινα και για αυτό οι Γερμανοί δυσκολευτήκαν να μπουν στην Κοκκινιά. Αντίστοιχα ο Διοικητής των SSυποστράτηγος Βάλτερ Σιμάνα έστειλε επιστολή στον έλληνα Υπουργό Εσωτερικών και τον ευχαριστούσε για τη συνδρομή των Ταγμάτων Ασφαλείας που στάθηκαν επάξια στο πλευρό των ναζί για να καταληφθεί η Κοκκινιά.
75 χρόνια μετά, το «ποτέ πια πόλεμος – ποτέ πια φασισμός» που αντηχούσε τότε, μένει επίκαιρο και μπορεί να εκπληρωθεί μόνο με μια άλλη εξουσία, μόνο με εργατική λαϊκή εξουσία. Η πάλη ενάντια στον φασισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι στενά δεμένη με την καθημερινή πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα.
Μια από τις σημαντικότερες στιγμές του ελληνικού λαού, η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, είναι όχι μόνο πηγή έμπνευσης και απόδειξης ότι ο ίδιος ο λαός και η πρωτοπορία του είναι αυτοί που μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα προς όφελος τους και ότι κανένας εχθρός δεν είναι ανίκητος μπροστά στην οργανωμένη δύναμη του λαού, αλλά παράλληλα είναι και πηγή εξαγωγής σημαντικής πείρας για τον ίδιο το χαρακτήρα του ΚΚΕ ως κόμμα της επαναστατικής ανατροπής.
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες της ταξικής πάλης, ανεξάρτητα συσχετισμού δυνάμεων, η πάλη για κατάληψη της εξουσίας δεν πρέπει να εγκαταλείπεται. Είτε έχουμε επαναστατική κατάσταση όπως τη δεκαετία του ’40, είτε έχουμε υποχώρηση του κινήματος, όπως από τις ανατροπές της δεκαετίας του΄90, η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης είναι και παραμένει η ίδια, η κατάληψη της εξουσίας, η οικοδόμηση μιας άλλης οικονομίας και κοινωνίας, ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός.
Οι συνθήκες και ο συσχετισμός δύναμης δεν πρέπει να σε ξεστρατίζουν από το στόχο και αυτό οφείλει να το κρατά πρώτιστα το πιο συνειδητό και πρωτοπόρο κομμάτι της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ. Αυτό δεν είχε το ΚΚΕ το ’40, επεξεργασμένη πολιτική και στρατηγική για την κατάληψη της εξουσίας, και γι αυτό σύρθηκε σε συνεργασίες με τμήματα της αστικής τάξης στο όνομα της απελευθέρωσης και της εθνικής ενότητας. Αυτή ήταν η κύρια αιτία που το Κόμμα μας λαθεμένα υπέγραψε τις συμφωνίες του Λιβάνου, της Καζέρτας, της Βάρκιζας.
Αυτή την πείρα κρατάμε ζωντανή και μελετώντας την ιστορία μας βγάζουμε σημαντικά συμπεράσματα για την επαναστατική πορεία στη χώρα μας. Η πείρα δείχνει ότι δεν μπορεί να υπάρχει εθνική ενότητα, τα συμφέροντα των εργατών και του λαού δεν είναι κοινά με τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Δείτε σήμερα που τα Βαλκάνια, η ΝΑ Μεσόγειος, το Αιγαίο είναι μια πυριτιδαποθήκη συγκρούσεων μεταξύ ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσίας-Κίνας-Τουρκίας-Ισραήλ. Η χώρα μας είναι στο κέντρο του κυκλώνα για μια διεθνή ιμπεριαλιστική σύγκρουση με έντονο το ενδεχόμενο του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Αν η χώρα μας συρθεί σε πόλεμο είτε ως αμυνόμενη, είτε συμμετέχοντας σε κάποιο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, θα είναι γιατί αυτό υπηρετεί την γεωστρατιγική αναβάθμιση της αστικής τάξης για να ενισχύσει την κερδοφορίας της, ερχόμενη μάλιστα σε σύγκρουση με γειτονικές αστικές τάξεις. Τα συμφέροντα επιτάσσουν ποιάς χώρας η αστική τάξη θα έχει μεγαλύτερο μερίδιο από πλουτοπαραγωγικές πηγές της περιοχής, δίοδος φυσικού αερίου στα Βαλκάνια, ενεργειακά κοιτάσματα στο Αιγαίο και στην Κύπρο, διακίνηση του εμπορίου, κ.α.
Το Κόμμα μας καλεί τον λαό και την εργατική τάξη σε διαρκή επαγρύπνηση για τις εξελίξεις στην περιοχή και με κάθε καθαρότητα λέμε ότι σε περίπτωση πολέμου το ΚΚΕ θα υπερασπιστεί τα σύνορά μας, αλλά παράλληλα θα δώσει τη μάχη ενάντια και στην αστική τάξη της χώρας μας, δεν θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα της, αλλά θα ηγηθεί για τη δημιουργία ενός λαϊκού μετώπου που θα βάλει πλώρη για την κατάληψη της εξουσίας εκτός από την υπεράσπιση της χώρας.
Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να κρατήσουμε ζωντανά τα διδάγματα των αγωνιστών στη Μάχη της Κοκκινιάς. Συσπειρωμένοι γύρω από την πρωτοπορία της εργατικής τάξης, δυναμώνοντας το ΚΚΕ παντού. Κρατώντας σταθερά την επαναστατική ρότα ως Κόμμα, παλεύοντας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και ανεξάρτητα συσχετισμού μέχρι την τελική νίκη, το σοσιαλισμό κομμουνισμό.
Ισχυροποιούμε το ΚΚΕ παντού, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε τόπο δουλειάς, στις εκλογικές μάχες που έρχονται. Ενισχύουμε τη φωνή της γνήσιας υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Τιμωρούμε τα κόμματα της αστικής τάξης, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Διώχνουμε τους δολοφόνους φασίστες της ΧΑ από κάθε γειτονιά.
Τώρα, ακόμα πιο εξοπλισμένοι, καλούμε το λαό να αξιοποιήσει την πείρα του και να στρατευτεί με το ΚΚΕ για να δυναμώσουν οι αγώνες υπέρ του λαού, για να αναδειχθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, για να μπλοκάρουμε ακόμα πιο αποτελεσματικά της αντιλαϊκή πολιτική, για να μην παγιδευτεί πάλι το λαός στα νέα δίπολα, αλλά να κάνει την πραγματική διαφορά υπέρ των δικών του συμφερόντων, για να δυναμώσει η πάλη απέναντι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Καλούμε το λαό να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ παντού, να τιμωρήσει και με τη ψήφο του την πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, να μην ξαναγυρίσει στα παλιά στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ που μας έφεραν μέχρι εδώ.
Να τιμωρήσει Περιφερειάρχες και Δημάρχους που με την πολιτική τους βάζουν νερό στο μύλο της αντιλαϊκής επίθεσης, σχεδιάζουν και υλοποιούν αντιλαϊκή πολιτική, χαρατσώνουν το λαό και τον αφήνουν αθωράκιστο μπροστά σε φωτιές και πλημμύρες και από την άλλη χαρίζουν δις στους μεγάλους επιχειρηματίες.
Τώρα ήρθε η ώρα ο λαός να κάνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά με ισχυρό ΚΚΕ και ισχυρή Λαϊκή Συσπείρωση για να δυναμώσει η πάλη του λαού.
Τιμάμε τους δικούς μας ήρωες, τους αντάρτες και το λαό που πήρε μέρος στη Μάχη της Κοκκινιάς, και τους τιμάμε σήμερα με τους αγώνες μας και με την ταξική μας πάλη.
