Είναι κι αυτός ένας ειρμός της σκέψης…

• 

Λεπτομέρειες

Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 07 June 2015 22:21

Μας ενέπνευσε το κείμενο που μας έστειλε μια φίλη και δημιουργήσαμε αυτόν εδώ τον χώρο για να φιλοξενήσουμε και άλλους "Συνειρμούς... με άποψη"!

Σας το παραθέτουμε λοιπόν:

 

Αντιγράφω από το χθεσινό άρθρο του Ριζοσπάστη με τίτλο «η μεγάλη απεργία των δημοσίων υπαλλήλων τον Απρίλη του 1942»:

«Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ένα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ένα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να κτυπηθεί το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ»

Σταχυολογώ από το ίδιο άρθρο…

«ο μαζικός λαϊκός αγώνας που διεξήγαγε ο λαός μας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά-πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλη και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και το φασισμό-ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία».

Ταυτόχρονα θυμήθηκα τους στίχους ενός ποιήματος που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης  σε ένα ιταλικό λιμάνι, το Cavadei Tirreni, κοντά στο Σαλέρνο της Ιταλίας, στις 5 Οκτωβρίου 1944. Το ποίημα έχει τίτλο «ο τελευταίος σταθμός» και αρχίζει κάπως έτσι…

Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσαν.

Τ’ αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις

όπως το φέρει ο κόπος της τελειωμένης μέρας

και βγάζεις άλλα νοήματα κι άλλες ελπίδες,

πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.

Ο Σεφέρης, εκτός από ποιητής, ήταν εκείνη την εποχή και διπλωμάτης, μέλος της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας που επέστρεφε από την Αίγυπτο στην απελευθερωμένη με το αίμα του ελληνικού λαού Ελλάδα για να αναλάβει καθήκοντα. Να θυμηθούμε πως λίγες ημέρες νωρίτερα σε μία άλλη πόλη της Ιταλίας, την Καζέρτα, έχει υπογραφεί μια συμφωνία μεταξύ ΕΑΜ και της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, που είχε τον εξής όρο: όλες οι ανταρτικές δυνάμεις που δρούσαν στην Ελλάδα θα υπάγονταν στις διαταγές της ελληνικής κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, η οποία στη συνέχεια θα τις έθετε υπό τις διαταγές του στρατηγού Ρ. Σκόμπυ, που θα ηγούνταν των βρετανικών «απελευθερωτικών δυνάμεων» στην Ελλάδα.

Ο Σεφέρης, αν και μέλος της κυβέρνησης, θεωρώντας ότι όλοι αυτοί έρχονταν στην Ελλάδα για να δρέψουν καρπούς που δεν τους άνηκαν, γράφει…

Κι όμως χτες βράδυ εδώ, σε τούτη τη στερνή μας σκάλα

όπου προσμένουμε την ώρα της επιστροφής μας να χαράξει

σαν ένα χρέος παλιό, μονέδα που έμεινε για χρόνια

στην κάσα ενός φιλάργυρου, και τέλος

ήρθε η στιγμή της πληρωμής κι ακούγονται

νομίσματα να πέφτουν πάνω στο τραπέζι∙

Και παρακάτω αναφέρει  για τον ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης…

Ερχόμαστε απ’ την άμμο της έρημος απ’ τις θάλασσες του

Πρωτέα,

ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες,

καθένας κι ένα αξίωμα σαν το πουλί μες στο κλουβί του.

και συνεχίζει ακόμη πιο καθαρά…

Το βροχερό φθινόπωρο σ’ αυτή τη γούβα

κακοφορμίζει την πληγή του καθενός μας

ή αυτό που θα ‘λεγες αλλιώς, νέμεση μοίρα

ή μονάχα κακές συνήθειες, δόλο και απάτη,

ή ακόμη ιδιοτέλεια να καρπωθείς το αίμα των άλλων.

Και το ποίημα τελειώνει με τους εξής στίχους:

«Στα σκοτεινά

πηγαίνουμε στα σκοτεινά προχωρούμε...»

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

Δηλαδή, χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα…

Να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο ποίημα ο Σεφέρης, για ευνόητους λόγους, δεν τόλμησε να το δημοσιεύσει, παρά πολλά χρόνια αργότερα.

Όλοι γνωρίζουμε τι επακολούθησε εκείνων των συμφωνιών…

Σαν τελευταίο συνειρμό παραθέτω τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου για τους 200 εκτελεσθέντες της Καισαριανής.

Εμείς

μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνον

θυμηθείτε το: αν η ελευθερία

δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας,

εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας.