ΚΟ ΝΙΚΑΙΑΣ - ΡΕΝΤΗ ΚΚΕ - ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΠΕΑΕΑ ΔΣΕ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ - Εκδήλωση στη Μάντρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς - Ομιλία του Ν.Αμπατιέλου

Δημοσιεύτηκε στις Παρασκευή, 27 September 2019 10:10

mploko-kokkinias-ekdhlosh-2

 

Τα 75 χρόνια από το αιματοβαμμένο μπλόκο της Κοκκινιάς τίμησαν απόψε οι Οργανώσεις Νίκαιας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, σε μια όμορφη εκδήλωση που διοργάνωσαν στον τόπο του μαρτυρίου, στην αιματοβαμμένη Μάντρα. Στη Μάντρα του Μπλόκου, όπως έμεινε να λέγεται αφού εκεί εκτελέστηκαν στις 17 Αυγούστου του 1944 δεκάδες αγωνιστές, μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.

Στην εκδήλωση, μίλησε ο Νίκος Αμπατιέλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ το «παρόν» έδωσαν εργαζόμενοι και νεολαίοι, ανάμεσά τους και απόγονοι αντιστασιακών που έδωσαν τη μάχη ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε επίσης η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος. Ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με αντάρτικα και εργατικά τραγούδια.

Με την εκδήλωση αυτή, που αποτέλεσε την κορύφωση σειράς δραστηριοτήτων που ξεκίνησαν τον περασμένο Αύγουστο τιμήθηκε η ανταρτομάνα Κοκκινιά, ο φόρος αίματος που πλήρωσαν οι φτωχογειτονιές της κατά τη διάρκεια της κατοχής και της αντίστασης. Οι εκτελεσμένοι του μπλόκου ήταν πάνω από 150, περίπου 8.000 οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και από εκεί περίπου 1.800 στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα κατοχής. Το έγκλημα του Αυγούστου συνεχίστηκε: στις 24 Σεπτέμβρη του 1944, στο 40ήμερο μνημόσυνο του Μπλόκου οι ναζί ξαναχτύπησαν, αφήνοντας άλλους 11 νεκρούς.

Και παρά το μεγάλο χτύπημα η ΚΟ του Πειραιά του ΚΚΕ πήρε άμεσα μέτρα, δίνοντας το στίγμα ότι η πάλη θα συνεχιστεί αμείωτη, ότι ο λαός δεν τρομοκρατείται. Η προκήρυξη που κυκλοφόρησε μετά το μπλόκο ανάφερε ανάμεσα στα άλλα: «Ορκιζόμαστε να συνεχίσουμε με πιότερη ορμή το μισοτελειωμένο σας έργο», ενώ τα θρυλικά χωνιά φώναζαν «Ο αγώνας συνεχίζεται». Συνθήματα και αφίσες κυκλοφόρησαν στις γειτονιές, με ρολόγια που έδειχναν 12 παρά 5, σημάδι ότι πλησιάζει η ώρα της αντιφασιστικής νίκης, στέλνοντας το μήνυμα ότι η Κοκκινιά αν και χτυπημένη ήταν όρθια. Σε αυτό το μεγαλείο του λαού, που με μπροστάρη το ΚΚΕ ανέδειξε τις αστείρευτες δυνάμεις του αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ο Ν. Αμπατιέλος.

Η ομιλία του Ν. Αμπατιέλου:

mploko-kokkinias-ekdhlosh-12

Ο Ν. Αμπατιέλος, στην ομιλία του μεταξύ άλλων, τόνισε: «Σας καλωσορίζουμε στην εκδήλωση για να τιμήσουμε τα 75 χρόνια από το ματωμένο μπλόκο της Κοκκινιάς. Ένα γεγονός απίστευτης φρικαλεότητας, ένα στυγερό έγκλημα του ναζισμού και του δοσιλογισμού.

Πάνω από 150 ήταν οι εκτελεσμένοι, περίπου 8.000 οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και από εκεί περίπου 1.800 στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα κατοχής. Ο φόρος αίματος που πλήρωσε η ανταρτομάνα Κοκκινιά στους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους ήταν βαρύς.

Το έγκλημα δε σταμάτησε στις 17 Αυγούστου του '44. Στις 24 του Σεπτέμβρη, στο 40ήμερο μνημόσυνο του Μπλόκου, οι Γερμανοί ξαναχτύπησαν, με αποτέλεσμα άλλους 11 νεκρούς.

Τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα είναι λιγότερο ή περισσότερο γνωστά σε όλους μας, μέσω εκδηλώσεων, βιβλίων, αφηγήσεων μέχρι και μέσα από προσωπικά βιώματα.

Το ζήτημα είναι να γίνουν γνωστά στις νεότερες ηλικίες, να γίνουν για όλους μας δύναμη μέσα από τη γνώση στην καθημερινή πάλη, σε σύνθετες συνθήκες...

Να υψωθεί τείχος στις προσπάθειές τους να ποινικοποιήσουν το μέλλον χτυπώντας το παρελθόν...

Τι άλλο δείχνει η συνεχής και όλο και πιο έντονη προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και με το πρόσφατο αντικομμουνιστικό ψήφισμα, από την ιδεολογική επίθεση στις συνειδήσεις κυρίως της νέας γενιάς για το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα.

Τολμάνε ούτε λίγο ούτε πολύ να στήσουν μια νέα "Νυρεμβέργη", αυτήν τη φορά για τον κομμουνισμό, κάνοντας λόγο για "επείγουσα ανάγκη πλήρους συνειδητοποίησης και ηθικής αλλά και νομικής εκτίμησης των εγκλημάτων του σταλινισμού και των κομμουνιστικών δικτατοριών".

Η προκλητική εξίσωση του κομμουνισμού με το έκτρωμα - γέννημα του καπιταλισμού, το φασισμό, δεν θα περάσει.

Αλήθεια; Τι επιχειρούν να ταυτίσουν;

Η καθοριστική συνεισφορά της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασισμού - ναζισμού και στην αιώνια καταδίκη των εγκλημάτων τους, είναι ποτισμένη με το αίμα εκατομμυρίων νεκρών, εκατομμυρίων τραυματιών, ανυπολόγιστων θυσιών του αντιφασιστικού αγώνα των λαών της Ευρώπης.

Η Ιστορία έγραψε ότι συνεργάτες των ναζί ήταν τα μονοπώλια που η ΕΕ στηρίζει και άνοιξαν το δρόμο στον Χίτλερ. Ήταν αστικές κυβερνήσεις όπως του Βισί στη Γαλλία, των Κουίσλινγκ στην Ελλάδα.

Θα τους αποδείξουμε ότι ματαιοπονούν αν νομίζουν ότι με ιστορικές αθλιότητες και παχυλά κονδύλια θα νομιμοποιήσουν απαγορεύσεις, διώξεις σε βάρος των κομμουνιστών και πολύ περισσότερο ότι θα αποτρέψουν το ότι ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον του κόσμου.

Την Ιστορία τη γράψανε οι λαοί και ΑΥΤΗ δεν ξαναγράφεται με ψηφίσματα...

Και σε αυτή την ιστορία δε χωρά εύκολα ο ανθρώπινος νους την έκταση του εγκλήματος εδώ στην Κοκκινιά, όπως δε χωρά και το μεγαλείο της ψυχής εκείνων που μπροστά στα βασανιστήρια, μπροστά στο φάσμα της εκτέλεσης, στάθηκαν αλύγιστοι, στάθηκαν όρθιοι, στάθηκαν περήφανοι απέναντι στα ιδανικά τους, απέναντι στο λαό. Πώς να σταθούν αυτά δίπλα - δίπλα....

Χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι και νέες κράτησαν παρά τα βάσανα, τις διώξεις ψηλά τη σημαία του αγώνα, τη σημαία που ποτίστηκε με ποτάμια αίμα και για αυτό είναι κατακόκκινη και δεν μπορεί να ξεβάψει.

Αυτή τη σημαία την κρατάνε σήμερα περήφανα στα χέρια τους οι κομμουνιστές βαδίζοντας μαχητικά και με σιγουριά για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών, του νέου κόσμου, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,

Το χτύπημα που δέχτηκε το Κόμμα, ο ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ, το κίνημα τον Αύγουστο του '44, ήταν μεγάλο.

Γιατί η Κοκκινιά είχε μια από τις μεγαλύτερες Οργανώσεις του ΚΚΕ, μια από τις καλύτερες Οργανώσεις του ΕΑΜ. Υπήρχε ισχυρός ΕΛΑΣ. Αυτή την οργάνωση του λαού της Κοκκινιάς ήθελαν να χτυπήσουν οι Γερμανοί. Γιατί, αφενός σε μια πολύ μεγάλη λαϊκή συνοικία δεν μπορούσαν οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους να ελέγξουν την κατάσταση.

Αφετέρου, ήθελαν το πέρασμα για τον Πειραιά και το λιμάνι να είναι σίγουρο και ασφαλές. Και αυτό η ύπαρξη του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ, η παλλαϊκή δράση με ψυχή και μπροστάρη το ΚΚΕ δεν το άφηνε. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι ναζί και οι γερμανοτσολιάδες είχαν επιχειρήσει ξανά να χτυπήσουν την Κοκκινιά. Αξέχαστη, τοποθετημένη στα κατορθώματα του λαού μας είναι η μάχη στις 7 Μάρτη του '44.

Στις 17 Αυγούστου του '44, ο θρήνος σκέπασε όλη την Κοκκινιά. Διαλεχτά παλικάρια του λαού μας, ήρωες, άντρες και γυναίκες, μέρος του ανθού της Κοκκινιώτικης εργατιάς και νεολαίας έπεσε.

Όμως, ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστεί.

Η Κομματική Οργάνωση του Πειραιά πήρε άμεσα μέτρα για να στηρίξει το ηθικό του λαού, να δώσει το στίγμα ότι η πάλη συνεχίζεται αμείωτη με μεγαλύτερο πείσμα, ότι ο στόχος της τρομοκράτησης του λαού βρήκε τοίχο. Η προκήρυξη που κυκλοφόρησε μετά το μπλόκο ανάφερε ανάμεσα στα άλλα: "Ορκιζόμαστε να συνεχίσουμε με πιότερη ορμή το μισοτελειωμένο σας έργο". Τα χωνιά φώναζαν "Ο αγώνας συνεχίζεται".

Γράφτηκαν συνθήματα και αφίσες με ρολόγια που έδειχναν 12 παρά 5, σημάδι ότι πλησιάζει η ώρα της αντιφασιστικής νίκης

Το μήνυμα έτσι στάλθηκε. Η Κοκκινιά ήταν χτυπημένη, αλλά όρθια. Συνέχισε να υψώνει το ανάστημά της, δε λύγισε, αυτό είναι το μεγαλείο του λαού μας. Οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους απέτυχαν στο σκοπό τους. Η συνέχεια της πάλης έδειξε ότι οι θυσίες δεν πήγαν χαμένες.

Αυτό είναι το ΚΚΕ. Είναι τα παιδιά της εργατικής τάξης και του λαού που παλεύουν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που με ανιδιοτέλεια ρισκάρουν τα πάντα για να είναι ο λαός μας αφέντης στον τόπο του, αφέντης του πλούτου που παράγει. Είναι το Κόμμα που όσο και να το χτυπάνε μένει αλύγιστο, συνεχίζει αταλάντευτα την πάλη του, όσο μεγάλες και να φαντάζουν οι δυσκολίες.

Το ΚΚΕ είναι αυτό που είναι σήμερα, γιατί έχει χιλιάδες νεκρούς και θυσίες κατατεθειμένες στο λαό μας, αλλά κύρια γιατί τιμά με πράξεις τους αγώνες, τους νεκρούς και τις θυσίες με τη σύγχρονη δράση του.

Το ΚΚΕ είναι αυτό που είναι γιατί έχει την πιο προοδευτική, την πιο πρωτοπόρα ιδεολογία που έχει συλλάβει η ανθρώπινη σκέψη, την κομμουνιστική ιδεολογία. Γιατί έχει σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα.

Το ηρωικό παρελθόν και παρόν δεν αρκούσε, ούτε αρκεί στις συνθήκες αντεπανάστασης. Η αντοχή του, στη χειρότερη περίοδο της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος εξαιτίας των μακρόχρονων συνεπειών της αντεπανάστασης στην ταξική πάλη, οι βασανιστικές προσπάθειές του ώστε να προωθείται αγωνιστική γραμμή συσπείρωσης, η σταθερότητα της πολιτικής του γραμμής προκύπτουν από την ίδια την επαναστατική στρατηγική του, την ασυμβίβαστη διαπάλη με τον οπορτουνισμό και την αδιάλειπτη προσπάθειά του να βρίσκεται εκεί που δουλεύουν και ζουν οι εργατικές λαϊκές μάζες.

Σ/φοι,

Όλος ο πλανήτης βράζει και εδώ στην Ελλάδα τα αστικά κόμματα προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε σε γυάλα, ότι επέστρεψε η "κανονικότητα"!

Αυτή λοιπόν η "κανονικότητα" είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι τα δύσκολα είναι μπροστά μας και όχι πίσω όπως προσπαθούν να μας πείσουν η κυβέρνηση της ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα! Για ποια κανονικότητα μιλάνε;

Στην εποχή μας που το σχολείο θα έπρεπε και θα μπορούσε να μορφώνει ολόπλευρα, να παίζει το διαπαιδαγωγητικό του ρόλο, ρωτάμε:

Είναι "κανονικό", είναι φυσιολογικό οι γονείς να μετράνε τα έξοδα για τα φροντιστήρια και τις εξωσχολικές δραστηριότητες του παιδιού τους;

Δεκάδες χιλιάδες αναπληρωτές να ετοιμάζουν βαλίτσες για να αναπληρώσουν για μία ακόμα φορά τον εαυτό τους;

Μπορούμε να δεχτούμε ότι στην Ελλάδα που είναι η 6η πιο σεισμογενής χώρα στον κόσμο τα σχολεία δεν θα έχουν κανένα αντισεισμικό έλεγχο; Και στη γειτονιά μας θα στέλνουν τους καθηγητές ως εμπειρογνώμονες όπως έκανε ο δήμαρχος Νίκαιας για αυτοψία στην καταλληλότητα των σχολείων;

Θέλουν να μας πείσουν ότι είναι "κανονικό" και φυσιολογικό στη σημερινή εποχή των μεγάλων τεχνολογικών θαυμάτων και της εκτόξευσης της παραγωγικότητας της εργασίας να ζούμε χειρότερα από τις προηγούμενες γενιές.

Την ώρα που όλοι δασκαλεύουν τη νεολαία να μάθει να ζει με "ευκαιρίες", μόνο το ΚΚΕ προβάλει τις σύγχρονες ανάγκες των νέων, παλεύει για να ικανοποιηθούν σήμερα, για να αντιστοιχηθεί το επίπεδο ζωής με την τεράστια ανάπτυξη της παραγωγής και της επιστήμης.

Γιατί το νέο και το σύγχρονο, η ζωή με σύγχρονα δικαιώματα και πραγματική ελευθερία σημαίνει πριν απ’ όλα να ανατραπεί το σημερινό διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα.

Σε αυτό το δρόμο βαδίζει ανυποχώρητα το ΚΚΕ.

Γιατί σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να ζούμε πολύ καλύτερα. Έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε την πορεία. Η λύση βρίσκεται στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας για την ανατροπή.

Έξω από τον αγώνα υπάρχουν μόνο ήττες και συνεχείς απογοητεύσεις.

Αυτή η προοπτική δεν είναι για τη "δευτέρα παρουσία". Για τη "δευτέρα παρουσία" είναι το παραμύθι ότι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού θα γίνει παράδεισος για τους πολλούς. Ότι οι σύγχρονοι Κροίσοι θα υπάρχουν χωρίς σύγχρονους δούλους.

Αντίθετα η προοπτική μιας άλλης, δίκαιης κοινωνίας δίνει δύναμη και ελπίδα στον καθημερινό αγώνα για τη βελτίωση της ζωής του λαού. Όσο δυναμώνει η εργατική - λαϊκή πάλη, όσο αποκτά πιο μαζικά χαρακτηριστικά, όσο βαθαίνει ο αντικαπιταλιστικός προσανατολισμός της, τόσο θα είναι δυνατόν και στο σήμερα να μετρά νίκες ο λαός αλλά κυρίως να διαμορφώνονται οι όροι για τη ριζική ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Σήμερα πράγματι οι εργαζόμενοι, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία δεν έχει αποφασίσει ακόμα να ακολουθήσει αυτό το δρόμο. Όμως εμείς, το ΚΚΕ, δεν στεκόμαστε παθητικά και μοιρολατρικά. Παλεύουμε για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο μέτρο των δυνάμεων μας.

Έχουμε μάθει να πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα. Έχουμε μάθει να μην υποτασσόμαστε στις δυσκολίες. Έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού. Έχουμε αντλήσει διδάγματα από την ιστορία του Κόμματος και του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος.

Τι γίνεται κατανοητό από αυτή την πορεία;

Ότι ποτέ, πουθενά και τίποτα δεν κερδήθηκε από τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία τους.

Ότι οι κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας ήταν εργατικοί - λαϊκοί ξεσηκωμοί που ακόμα και όταν δεν είχαν ξεκάθαρο και σωστά προσδιορισμένο το στόχο τους ως αποτέλεσμα αδυναμιών του ίδιου του ΚΚ, ακόμα όμως και τότε άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.

Και για όσους όλα αυτά τα θεωρούν ξοφλημένα και ξεπερασμένα απάντηση δίνουν οι μοναδικές σε μαζικότητα εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ, εκατοντάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας που ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο σε όλη την Ελλάδα.

Αυτή η φλόγα μένει αναμμένη λοιπόν στη χώρα μας, μέσα σε δύσκολο συσχετισμό που όμως στέλνει παγκόσμιο μήνυμα και στηρίζει την επαναστατική αισιοδοξία, την ακλόνητη πίστη στη δυνατότητα ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.

Αυτή είναι βασισμένη στη γνώση, στην βαθιά μελέτη της κοινωνικής εξέλιξης, των νόμων που τη διέπουν, βασισμένη στα διδάγματα της ιστορίας.

Όλα τα παραπάνω γίνονται πίστη στη δυνατότητα των εργατικών - λαϊκών μαζών, πίστη στην ανθρώπινη δράση, στη δυνατότητα ο εργαζόμενος άνθρωπος να μην είναι έρμαιο των κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων.

Μόνο όταν ο λαός βγαίνει στο προσκήνιο, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για την πραγματική αλλαγή της κοινωνίας για να φέρει τα πάνω κάτω».


Πηγή: 902.gr