ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΕΙΡΑΙΑ ΤΗΣ ΚΝΕ

Λεπτομέρειες: Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 26 June 2016 16:39

«Αγώνας, γνώση, τόλμη, αντοχή!

Να προχωράς κι εσύ καθώς προβαίνει μπρος η Ιστορία»

paraskeyas-festival-peiraia

«Το ’49 πιάστηκα. Δεν μπορεί να φανταστεί άνθρωπος τι θα πει να είσαι αιχμάλωτος». «Δεν ήταν εύκολη η ζωή στο βουνό». «Γνώριζα πόσο επικίνδυνα ήταν. Δεν ένιωσα ποτέ όμως τον φόβο ότι θα σκοτωθώ». «Δεν μπορείς να υπογράψεις και να προδώσεις για όσα πάλεψες τόσο καιρό, γιατί είναι τόσο δίκαια. Δεν είναι δυνατόν να μετανιώσω για τη ζωή που έκανα».

Βασιλόπουλος Κωνσταντίνος, Κουλουράς Γιάννης, Πλατατζή Αλεξάνδρα, Λωρίδας Αντώνης, Αρίστος Στεφανάκης, Δημήτρης Αγαπίου, Αννα Σύριγγα, Νίκος Περδικάκης.Όλοιτους Πειραιώτες και μαχητές του ΔΣΕ. Κάποιοι απ΄ αυτούς μίλησανστο συγκλονιστικό βίντεο που δημιούργησαν μαθητές, και μέλη της Οργάνωσης του Πειραιά της ΚΝΕ με τη μορφή συνεντεύξεων για τις αξίες και τα ιδανικά του ΔΣΕ, τη ζωή στο βουνό.Το βίντεο προβλήθηκε στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ του Πειραιά της ΚΝΕ, που έγινε στην πλατεία Κύπρου, στο Δημαρχείο Κερατσινίου - Δραπετσώνας, το Σάββατο 25 Ιούνη.

Η Οργάνωση κάλεσε έναν - έναν τους μαχητές και τους προσέφερε αναμνηστικό για την, ανυπολόγιστης αξίας, προσφορά τους. Επίσης μαθητές ανέβασαν στην εξέδρα του Φεστιβάλ μουσικό- θεατρικό αφιέρωμα για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, ένα αφιέρωμα σε εκείνους που αγωνίστηκαν και πήραν μόνοι τους τη λευτεριά.

Στην αρχή του Φεστιβάλ, μαθητές από διάφορα μέρη του Πειραιά μετέφεραν το τηλεοπτικό παιχνίδι «άκου τι είπαν» στην πλατεία, με ερωτήσεις που αφορούσαν το σχολείο, ενώ τα πειράγματα και τα γέλια ακούγονταν παντού.

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. (Παρακάτω παρατίθεται ολόκληρη).

Στη συνέχεια «ροκεντρολιές» ανέβασαν το κέφι στο χώρο του Φεστιβάλ με τους Λάκη Παπαδόπουλο και Γιάννη Γιοκαρίνη. Για το τέλος, το πρόγραμμα περιείχε συναυλία του Χρήστου Νικολόπουλου με τους Κωνσταντίνα και Ηλία Μακρή.

Η περιήγηση στο χώρο μεστή, απαντούσε στις ανάγκες και τις συνθήκες του σήμερα. «Προσφέρουμε κατάρτιση και τζάμπα εργασία και μετά μας στέλνουν ξανά στην ανεργία» έγραφε το Στέκι Νέων Εργαζόμενων και Ανέργων, όπου υπήρχε κάλεσμα προς τους νέους να οργανωθούν στα σωματεία και τα συνδικάτα, να συμπληρώσουν αιτήσεις εγγραφής στα συνδικάτα, εξηγώντας τι είναι συνδικάτο, σε ποιους απευθύνεται, γιατί είναι η μοναδική απάντηση «σε όσους σε θέλουν μακριά από τα σωματεία, ανοργάνωτο, μόνο απέναντι στον εργοδότη και στην κυβέρνηση».

Αμέσως μετά υπήρχε το ταμπλό για το «σχολείο που έχουμε ανάγκη σήμερα», το ενιαίο 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο, δημόσιο και δωρεάν για όλους, που θα θέτει τις βάσεις για τη διαμόρφωση ανθρώπων, με ολόπλευρη και υψηλού επιπέδου μόρφωση, με πολύπλευρη και δημιουργική προσωπικότητα, που θα διαπαιδαγωγούνται με τις αξίες της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Ταυτόχρονα η ΚΝΕ απηύθυνε ανοιχτό κάλεσμα στους νέους να οργανωθούν στη μεγαλύτερη και πιο δραστήρια Οργάνωση νέων.

Ιδιαίτερης έκτασης ήταν ο χώρος κατά των ναρκωτικών, όπου οι νέοι είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν ουσιαστικά για το ζήτημα των ναρκωτικών, για όσα κρύβονται πίσω από τα διάφορα τεχνάσματα της νομιμοποίησης της κάνναβης που προσπαθούν να αποσπάσουν τη στήριξη της νεολαίας στα σχέδια τους και να διαφημίσουν τη θολούρα στο μυαλό.

Στο Στέκι για το 25^ο αντιιμπεριαλιστικό διήμερο της ΚΝΕ δίνονταν χρήσιμες πληροφορίες που σκιαγραφούσαν τους λόγους για τους οποίους ο ΔΣΕ αποτελεί μάθημα, δείχνει τη δύναμη του λαού που όταν θέλει και το αποφασίζει ξεπερνά φόβους και δισταγμούς μπορεί να τα βάλει με υπέρτερες δυνάμεις, να διεκδικήσει τη ζωή που του στερούν.

Καρέ - καρέ ξεδιπλώθηκε η ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, με αφετηρία την εργατομάνα πόλη του Πειραιά, πως η σκληρή πάλη γίνεται όμορφη και οι απλοί άνθρωποι ήρωες και την καθοριστική στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας σε κάθε δίλημμα υποταγής ή ξεσηκωμού να σηκώνει στις πλάτες του την οργάνωση του ξεσηκωμού.

Η ομιλία του Κ. Παρασκευά

«Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι, συναγωνιστές,

Νέοι και νέες,

Σας καλωσορίζουμε και σας χαιρετίζουμε για τη συμμετοχή σας στη σημερινή εκδήλωση του 42ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”.

Γιατί με τη συμμετοχή σας ενισχύετε έναν πολιτικό - πολιτιστικό θεσμό, που όχι μόνο άντεξε για κοντά μισό αιώνα, αλλά συνεχίζει ως νεανικός, αγωνιστικός φορέας, συλλογικής δημιουργίας και δράσης, που φέρνει χιλιάδες νέους και νέες σε επαφή με τις αξίες και τα ιδανικά του ηρωικού ΚΚΕ, που σε δύο χρόνια συμπληρώνει έναν αιώνα ζωής και δράσης, ανιδιοτελούς και ακατάπαυστης προσφοράς και θυσίας για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού. Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σοσιαλιστική – κομμουνιστική.

Με αυτή την ευκαιρία της σημερινής μας συνάντησης, εδώ στις εργατογειτονιές του Πειραιά, απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε εργάτη και εργάτρια, σε κάθε άνεργο, ιδιαίτερα στους νέους και τις νέες, σε όλους όσους νοιώθουν τη ζωή τους, τα όνειρα και τις ελπίδες τους να συνθλίβονται καθημερινά στις μυλόπετρες της αντεργατικής, αντιλαϊκής πολιτικής, που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις, τώρα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, προηγούμενα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Να αναλογιστεί τι είναι αυτό που φταίει πραγματικά για όλα όσα βασανίζουν τον καθένα ξεχωριστά, την οικογένειά του, τα παιδιά του.
Να αναλογιστεί και να αποφασίσει τι πρέπει να γίνει σήμερα για να αντιμετωπίσει τη νέα επίθεση που έρχεται στα εργασιακά και συνδικαλιστικά του δικαιώματα, για να αποτελειώσει και να σαρώσει κάθε εμπόδιο, για την ένταση της εκμετάλλευσης του εργάτη και της εργάτριας.
Να αποφασίσει αν θα δεχτεί οι νέες γενιές να ζουν χειρότερα από τους πατεράδες και τους παππούδες τους.
Να σκεφτεί με βάση τα πραγματικά γεγονότα, με όσα συντελούνται σε παγκόσμιο επίπεδο, όχι με τις αυταπάτες εάν υπάρχει ελπίδα να ζήσουν καλύτερα οι νέες γενιές μέσα στα πλαίσια του σημερινού συστήματος. Ποια είναι η πραγματική η μόνη διέξοδος προς όφελος του λαού.

Σύντροφοι και φίλοι,

Τις τελευταίες μέρες η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, οι νέοι, μαζί με την αντεργατική καταιγίδα βρίσκονται αντιμέτωποι και με μια άλλη καλά οργανωμένη και συντονισμένη επίθεση, έναν πραγματικό προπαγανδιστικό ορυμαγδό.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ κ.ά. κόμματα του συστήματος, μαζί με τους βιομηχάνους, εφοπλιστές, τραπεζίτες επιχειρούν να περάσουν τη λογική ότι “ό,τι έγινε - έγινε”, “τώρα όλοι μαζί με σκληρή δουλειά, χωρίς παράλογες απαιτήσεις, με συναίνεση να συμβάλουμε ώστε να έρθει η ανάπτυξη για να ωφεληθούν όλοι”. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα μιλάει για “δίκαιη ανάπτυξη”.

Αυτό με λίγα λόγια είναι το νέο παραμύθι εξαπάτησης και υποταγής του λαού. Η νέα αυταπάτη.

Αυτή η επικίνδυνη προπαγάνδα όχι μόνο πρέπει να αποκαλυφθεί, να απορριφθεί, αλλά πρέπει ταυτόχρονα να απομονωθούν και να πολεμηθούν όλοι αυτοί που τη σηκώνουν.

Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη για τους εργαζόμενους, μέσα στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας, ούτε με την ανάπτυξη, ούτε με τη δίκαιη ανάπτυξη.

Τέρμα πια στις αυταπάτες: “Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες”

Σήμερα ο εργαζόμενος λαός έχει περισσότερη πείρα, περισσότερες αποδείξεις, να καταλάβει που πηγαίνουν τα πράγματα, τι επιδιώκουν όλοι αυτοί, που ενώ του πίνουν το αίμα, υπόσχονται χίμαιρες.

Τώρα υπάρχουν περισσότερα και πιο τεκμηριωμένα κριτήρια για το τι φταίει, που πάνε τα πράγματα, ποιο είναι το συμφέρον και η θέση του εργαζόμενου λαού.

Τώρα όμως είναι η ώρα να ακούσουν τη φωνή του ΚΚΕ, τη φωνή του αγώνα και της αλήθειας.

Να κλείσουν οι εργαζόμενοι τα αυτιά τους στις “σειρήνες”, στους προπαγανδιστές του συστήματος.

Υπάρχει διέξοδος και ελπίδα, αλλά αυτή βρίσκεται στον αντίθετο δρόμο από αυτόν που υπόσχονται οι εκμεταλλευτές των εργαζομένων, το δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η διέξοδος βρίσκεται στη σύνδεση του καθημερινού αγώνα για τα λαϊκά δικαιώματα με την πάλη για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής εξουσίας.

Υπάρχει λύση, υπάρχει άλλος δρόμος. Είναι ο δρόμος της πιο πλατιάς συμμαχίας, της Λαϊκής Συμμαχίας, που είναι συμμαχία πάλης για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, την κατάκτηση της εργατικής Λαϊκής Εξουσίας.

Αυτός ο δρόμος πάλης είναι αναγκαίος, γιατί λύση δεν υπάρχει στα πλαίσια του σημερινού συστήματος εξουσίας. Είναι ρεαλιστικός, γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Υπάρχουν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές, ορυκτά, άνθρακες, ενέργεια, υπάρχει ο αγροτικός τομέας, οι βιομηχανικές και επιστημονικές υποδομές, το ειδικευμένο τεχνικό και επιστημονικό δυναμικό.

Όλα αυτά αποτελούν δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη σε όφελος του λαού και όχι για το καπιταλιστικό κέρδος.

Με μια όμως απαραίτητη προϋπόθεση, ότι η λαϊκή πάλη, πρέπει να βγάλει απ' τη μέση το κύριο εμπόδιο που είναι η καπιταλιστική εξουσία και ιδιοκτησία. Αυτός πρέπει να γίνει και ο στόχος της πάλης όλο και περισσότερων λαϊκών δυνάμεων του εργατικού κινήματος, της Λαϊκής Συμμαχίας.

Είναι φανερό ότι ένας τέτοιος δρόμος, μια τέτοια εξέλιξη υπέρ του λαού δεν μπορεί να έρθει ως αποτέλεσμα μιας συμφωνίας ή διαπραγμάτευσης με τους καπιταλιστές, την αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αυτούς που έχουν σήμερα τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους και ελέγχουν την πολιτική εξουσία, δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας απλής κυβερνητικής εναλλαγής.

Απαιτεί σύγκρουση μαζί τους. Απαιτεί να τους αφαιρεθεί η πολιτική εξουσία και να ξηλωθούν όλοι οι αντεργατικοί - αντιλαϊκοί θεσμοί πάνω στους οποίους αυτή στηρίζεται. Η νέα εξουσία να διαμορφωθεί πάνω σε νέους θεσμούς, που θα γεννήσει η ανατρεπτική πάλη του λαού και όχι στους σάπιους θεσμούς της ψευτοδημοκρατίας τους που δεν είναι τίποτα άλλο από τη δικτατορία των μονοπωλίων, η επιβολή δηλαδή των συμφερόντων των λίγων σε βάρος τη μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Ένας τέτοιος δρόμος απαιτεί να οργανωθεί η οικονομία και ολόκληρη η κοινωνία, με άλλο κίνητρο και σκοπό στην παραγωγή. Σήμερα στον καπιταλισμό η παραγωγή γίνεται με σκοπό και κίνητρο την επίτευξη του μέγιστου δυνατού καπιταλιστικού κέρδους. Το όφελος δηλαδή των λίγων, μιας χούφτας μετόχων των επιχειρηματικών ομίλων που ζουν παρασιτικά μακριά από τη διαδικασία της παραγωγής. Στη δική μας πρόταση αυτοί δεν έχουν θέση. Η παραγωγή θα γίνεται με κριτήριο, με στόχο, την ικανοποίηση των κοινωνικών εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Αυτό προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, δηλαδή τη μετατροπή σε λαϊκή περιουσία των εργοστασίων, των επιχειρήσεων, των υπηρεσιών, των λιμανιών, των πλοίων, των υποδομών, του ορυκτού πλούτου κ.λπ. Προϋποθέτει η οικονομία να υποτάσσεται σε ένα επιστημονικά διαμορφωμένο σχέδιο που θα παίρνει υπόψη του τις δυνατότητες της τεχνολογίας, τις δυνατότητες της παραγωγής και τις σύγχρονες ανάγκες αυτών που παράγουν τον πλούτο. 'Ενα σχέδιο δηλαδή που θα υποτάσσει την οργάνωση της οικονομίας της παραγωγής στις ανάγκες των πολλών.

Η πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ πατάει στην ιστορική πείρα. Έχει εφαρμοστεί και έχει δώσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στα εργατικά λαϊκά στρώματα. Τον 20ό αιώνα οικοδομήθηκε σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, στις άλλες λαϊκές δημοκρατίες. Εκεί είχε εξαλειφθεί το φαινόμενο των κρίσεων, της ανεργίας, τα όρια συνταξιοδότησης ήταν στα 55 και στα 60, υπήρχε σταθερό ωράριο, 7ωρο. Υπήρχε για όλους δωρεάν πρόσβαση στην Υγεία, στην Παιδεία, στον αθλητισμό, τον πολιτισμό, την αναψυχή, τις διακοπές. Είχαν καταπολεμηθεί οι εθνοτικές διαφορές, ο ρατσισμός. Οι πρόσφυγες δεν αντιμετωπίζονταν ως φτηνό εμπόρευμα, που όταν δεν τους χρειάζεται το σύστημα τους πετάει στον Καιάδα, τους πνίγει όπως κάνει σήμερα ο καπιταλιστικός κόσμος. Γίνονταν όλοι δεκτοί αφομοιώνονταν χωρίς να χάσουν την εθνική τους πολιτιστική και πνευματική παράδοση. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα πως μια σειρά εθνότητες στην Σοβιετική Ένωση συμβίωναν και προόδευαν. Είναι χαρακτηριστικά επίσης τα παραδείγματα πως οι Σοβιετικοί αλλά και οι άλλοι λαοί που οικοδομούσαν σοσιαλισμό αντιμετώπισαν τους 'Ελληνες πρόσφυγες μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτό που επέτρεψε αυτά τα επιτεύγματα είναι οι ανώτερες σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής. Ο σοσιαλισμός απελευθέρωσε δυνάμεις που σπαταλιόνταν, είτε επειδή δεν απέδιδαν κέρδος στους καπιταλιστές είτε γιατί κρατούσαν αυτά τα παράσιτα ένα μεγάλο μέρος του πλούτου για να ζουν στη χλιδή.

“Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός. Είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός”.

Με αυτό το όραμα δίνουμε τις καθημερινές μάχες. Συνεχίζουμε μέχρι τη νίκη.

Φίλοι και σύντροφοι,

Δεν υπάρχει ελπίδα να ξεπεραστεί η καπιταλιστική κρίση προς όφελος των κεφαλαιοκρατών και των εργαζομένων. Δεν είναι δυνατό αυτοί που ευθύνονται για την κρίση, τώρα να φέρνουν τη φιλολαϊκή ανάπτυξη. Τέτοια ανάπτυξη δεν υπάρχει.

Γιατί την κρίση δεν την έφερε η κακή διαχείριση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η κρίση ήταν αποτέλεσμα της προηγούμενης καπιταλιστικής ανάπτυξης, της μεγάλης κερδοφορίας που έγινε στα πλαίσια ενός παγκόσμιου ανταγωνισμού για όλο και περισσότερα κέρδη, νέες αγορές.

Ξέσπασε στην Ελλάδα με μεγαλύτερο βάθος γιατί η καπιταλιστική οικονομία ήταν λιγότερο ανταγωνιστική, συγκριτικά με άλλες καπιταλιστικές οικονομίες.

Αλλά καπιταλιστικές κρίσεις υπάρχουν σχεδόν παντού και όσο πιο γερές είναι οι καπιταλιστικές οικονομίες, τόσο πιο ισχυρές είναι οι κρίσεις.

Η κρίση είναι σύμφυτο στοιχείο του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος και πηγαίνει μαζί με τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την Προσφυγιά, την ένταση της εκμετάλλευσης και την ανεργία.

Καπιταλιστική κρίση και καπιταλιστική ανάπτυξη είναι οι δύο όψεις του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος.

Η πολυδιαφημιζόμενη ανάπτυξη τους μόνο πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων μπορεί να υπάρξει. Γι' αυτό και η νέα ανάπτυξη θα είναι εξίσου αντεργατική, αντιλαϊκή με την κρίση. Θα έχει τα ίδια απαίσια χαρακτηριστικά με την κρίση, και ανεξάρτητα από το πότε θα έρθει και πόσο θα κρατήσει θα προετοιμάζει την επόμενη κρίση.

Ας δούμε δύο παραδείγματα που είναι επίκαιρα εδώ στον Πειραιά για το τι σημαίνει καπιταλιστική ανάπτυξη.

Πρώτο παράδειγμα είναι η πολυδιαφημιζόμενη τουριστική ανάπτυξη. Μέσα στις συνθήκες της κρίσης η ανάπτυξη αυτού του τομέα της οικονομίας είναι θεαματική. Όμως πιο είναι το όφελος του εργαζόμενου στην κρουαζιέρα, στα ξενοδοχεία, στον επισιτισμό, στα Μέσα Μεταφοράς, στα λιμάνια;

Οι μισθοί συνεχίζουν να μειώνονται, η απλήρωτη δουλειά δίνει και παίρνει, η εντατικοποίηση αυξάνει. Όλοι σχεδόν οι χώροι δουλειάς είναι κέντρα εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και ιδιαίτερα των νέων. Μόνο οι μονοπωλιακοί όμιλοι ωφελούνται από την ανάπτυξη.

Δεύτερο παράδειγμα. Μεγάλη διαφήμιση γίνεται για τη μεγάλη αύξηση της οικονομικής και εμπορευματικής δραστηριότητας στο λιμάνι του Πειραιά, για τις νέες επενδύσεις που έφερε η “COSCO”. Ποια είναι όμως η κατάσταση των εργαζόμενων; Τι όφελος έχουν; Τα ίδια με τον τουρισμό. Χαμηλός μισθός, εντατικοποίηση, ατυχήματα. Ενώ ο δημόσιος ΟΛΠ συνεχίζει να υπηρετεί τα συμφέροντα της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Συμπέρασμα: Τόσο στην κρίση όσο και στην ανάπτυξη συνεχίζονται οι αντιλαϊκές πολιτικές, τα μέτρα και οι θυσίες. Τη μια για να βγούμε από την κρίση, την άλλη για να σταθεροποιηθεί η ανάπτυξη και να μη ξαναγυρίσουμε στην κρίση.

Τα μέτρα που πάρθηκαν και αυτά που παίρνονται τώρα, όπως και αν ονομάζονται, “μεταρρυθμίσεις”, “αναδιαρθρώσεις”, δεν αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα, ούτε οφείλονται στην ασυνέπεια του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι μέτρα ταξικά που υπηρετούν την αστική τάξη, εργοστασιάρχες, εφοπλιστές, τραπεζίτες.

Δεν παίρνονται μόνο στην Ελλάδα. Παίρνονται τώρα και στη Γαλλία που δεν βρίσκεται σε κρίση και σε μνημόνια. Έχουν υλοποιηθεί εδώ και πάνω από 30 χρόνια στη Μ. Βρετανία. Έχουν εφαρμοστεί ανάλογα μέτρα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, και μάλιστα στις πιο αναπτυγμένες και ισχυρές χώρες ΗΠΑ, Ιαπωνία, Κίνα κ.α. Δεν υλοποιούνται μόνο από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Υλοποιούνται εξίσου από τις σοσιαλδημοκρατικές και τις λεγόμενες αριστερές κυβερνήσεις.

Γιατί η εφαρμογή των συγκεκριμένων μέτρων υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία και ανάπτυξη, σε βάρος της εργατικής τάξης με την ένταση της εκμετάλλευσης.

Η επίθεση δεν έχει σταματημό.

Κανείς να μην πιστέψει στις υποσχέσεις, ότι τα δύσκολα πέρασαν, ότι θα υπάρξουν μέτρα που θα αντισταθμίσουν τις απώλειες και άλλα τέτοια όπως οι περιβόητες “κόκκινες γραμμές”.

Η αλήθεια είναι αμείλικτη.

Αφού πέρασαν καλά - καλά τα μέτρα για το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό, ακολούθησε ο “κοφτης”. Μέτρο που κανένας δεν ξέρει τι του ξημερώνει την επόμενη μέρα. Θα το παίρνει χαμπάρι στο λογαριασμό, στις περικοπές των κοινωνικών παροχών, εκ των υστέρων.

Πριν καλά - καλά τελειώσει η ψήφιση του 3ου μνημονίου, ήρθε η πρώτη αξιολόγηση και αμέσως άρχισε η συζήτηση για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Καλούμε σε επαγρύπνηση και σε κινητοποίηση. Καμία εμπιστοσύνη σε όσα λέει η κυβέρνηση. Έχουν προαποφασίσει παραπέρα ανατροπές των εργασιακών σχέσεων, γενίκευση της μερικής απασχόλησης.

Η υπόσχεση της κυβέρνησης για επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων είναι απάτη. Γιατί με τη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, οι ΣΣΕ θα είναι χωρίς αντίκρισμα. Είναι προπέτασμα καπνού.

Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας μόνο ο σκληρός ενωτικός αγώνας των εργαζομένων μπορεί να επιβάλει.

Η κυβέρνηση σχεδιάζει να χτυπήσει το δικαίωμα στην απεργία.

Να καθιερώσει μέσα από τη Συνταγματική Αναθεώρηση το δικαίωμα της ανταπεργίας των εργοδοτών, το “lock-ουt”.

Να απελευθερώσει κάθε εμπόδιο ώστε οι εργοδότες να κάνουν μαζικές απολύσεις.

Να καταργήσει στον ιδιωτικό τομέα το 13ο και 14ο μισθό μέσα από την υποτιθέμενη συγχώνευσή τους σε 12 μισθούς.

Σε όλα αυτά συμφωνούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

Γι’ αυτό στηρίζουν την κυβέρνηση η ΕΕ, ο Γιούνκερ, η Μέρκελ, ο Ολαντ. Γι' αυτό ο ΣΕΒ, οι τραπεζίτες λένε ότι βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Χαιρετίζουν την επιστροφή στο ρεαλισμό, μιλάνε για την ανάγκη σταθερότητας και συναίνεσης.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν τα δικά τους κριτήρια, που είναι διαφορετικά από των εκμεταλλευτών τους.

Οι εργαζόμενοι τώρα μπορούν, υπάρχουν εφόδια να καταλήξουν στο κύριο και βασικό συμπέρασμα. Ότι για όλα τα βάσανα που περνάνε οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, υπεύθυνο είναι το εκμεταλλευτικό σύστημα εξουσίας, το καπιταλιστικό.

Ότι μέσα σε αυτό το σύστημα ελπίδα δεν υπάρχει. Ότι αυτό το σύστημα δεν διορθώνεται. Ότι ο αγώνας τους πρέπει να βάλει στόχο την ανατροπή του.

Σύντροφοι και φίλοι,

Ο λαός πρέπει να είναι σε κινητοποίηση και ετοιμότητα ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Τα νούμερα σε παγκόσμιο επίπεδο δεν βγαίνουν. Υπάρχει κρίση σε Βραζιλία, σε Ρωσία. Στασιμότητα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία. Επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης στην Κίνα κ.α. Το ενδεχόμενο νέας κρίσης είναι προ των πυλών.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να βλέπουμε και το δημοψήφισμα στη Μ. Βρετανία και το αποτέλεσμά του.

Βεβαίως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αναδεικύει την αυξημένη δυσαρέσκεια εργατικών λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντεργατικές πολιτικές. Καταγράφει διάψευση της προπαγάνδας ότι οι λαοί θα ευημερούν στα πλαίσια της ΕΕ.

Ωστόσο, το γεγονός της απόφασης της αποχώρησης από την ΕΕ μιας χώρας του μεγέθους της Μ. Βρετανίας οφείλεται στις εσωτερικές αντιθέσεις της ΕΕ και στους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτές οι αντιθέσεις διαπερνούν κάθε χώρα της καπιταλιστικής ΕΕ.

Σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα των αστικών τάξεων.

Το σίγουρο είναι ότι η εργατική τάξη της Μ. Βρετανίας, όπως μέχρι σήμερα, έτσι και στη συνέχεια, όσο παραμένει η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και η καπιταλιστική εξουσία, θα συνεχίσει να πληρώνει με βαριές θυσίες.

Αυτό άλλωστε υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στο Brexit ήταν δυνάμεις εθνικιστικές, ρατσιστικές που όπως η ΧΑ και η "Εθνική Ενότητα" του Καρατζαφέρη, σε καμία περίπτωση δεν ενδιαφέρονται για τα εργατικά, λαϊκά συμφέροντα.

Τώρα μπροστά σε αυτή την εξέλιξη θα δυναμώσουν από τους υποστηρικτές της ΕΕ οι υποκριτικές φωνές, τα “δάκρυα” και οι αυταπάτες για την ανάγκη “επαναθεμελίωσης της ΕΕ”, για “την ΕΕ που έχασε το δρόμο της και πρέπει να γυρίσει στις ρίζες της” κ.ά.

Όμως η ΕΕ από γεννησιμιού της είναι αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης.

Η ΕΕ δεν διορθώνεται ούτε αλλάζει, όπως δεν αλλάζει ο καπιταλισμός.

Οι εργαζόμενοι, οι λαοί ένα δρόμο έχουν. Να μην παγιδευτούν “κάτω από ξένη σημαία”. Να μην στοιχηθούν πίσω από το ένα ή το άλλο τμήμα των αστικών τάξεων.

Να καταδικάσουν την ΕΕ και ταυτόχρονα να καταδικάσουν την αστική τάξη της χώρας τους, να εντείνουν την πάλη για την αποδέσμευση της κάθε χώρας από αυτή και να συνδέσουν τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Αυτός είναι ο μοναδικός αποτελεσματικός δρόμος πάλης.

Σύντροφοι και φίλοι,

Όπως θα γνωρίζετε στις 8 και 9 Ιουλίου πραγματοποιείται στη Βαρσοβία η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Η συγκεκριμένη Σύνοδος γίνεται σε μια περίοδο παραπέρα όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων στην Ανατολική Ευρώπη και Ανατολική Μεσόγειο. Ιδιαίτερα μεταξύ ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ρωσίας. 'Ήδη προωθείται η μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Η εμπλοκή της χώρας σε αυτούς τους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ βαθαίνει με τεράστιους κινδύνους για το λαό και τη νεολαία.

Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά να καταγγείλει αυτή τη Σύνοδο γερακιών του ΝΑΤΟ και το ρόλο της ελληνικής κυβέρνησης, παίρνοντας μαζικά μέρος στο συλλαλητήριο που οργανώνει η ΕΕΔΥΕ και άλλοι μαζικοί φορείς.

Επικίνδυνη και τυχοδιωκτική είναι η θέση της κυβέρνησης ότι η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας, την ίδια ώρα που στο όνομα της νόμιμης παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ανοίγει την όρεξη στην τουρκική επιθετικότητα και παίρνει μέρος στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις.

Ταυτόχρονα με τις πιο πάνω εξελίξεις, με πρόσχημα την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών και των προσφυγικών ροών, ετοιμάζεται νέα επέμβαση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στη Λιβύη.

Ψευτιά και υποκρισία.

Ισχυρίζονται ότι με τον πόλεμο πάνε να σταματήσουν τον πόλεμο που οι ίδιοι ξεκίνησαν. Η αλήθεια είναι ότι οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν.

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία μαζί με την πάλη για τα καθημερινά τους δικαιώματα πρέπει να απαιτήσουν:

- Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες για αξιοπρεπείς συνθήκες προσωρινής φιλοξενίας, για να ταξιδέψουν στις χώρες προορισμού τους.

Από όποια σκοπιά και αν δει κανείς τις εξελίξεις, ένα είναι το συμπέρασμα: Ο καπιταλισμός μόνο φτώχεια, πολέμους και δυστυχία μπορεί να προσφέρει.

Φίλοι και σύντροφοι,

Τώρα που η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποκαλύπτεται, τώρα που η χρεοκοπία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται πιο φανερή, η προπαγάνδα με σκοπό την υποταγή των εργαζομένων εντείνεται.

Τώρα λένε ύπουλα “το ΚΚΕ είναι τίμιο, έχει όραμα, αλλά αυτά που λέει δεν είναι ρεαλιστικά, δεν γίνονται”. Επομένως, καθίστε στα αυγά σας. Συμβιβαστείτε με τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους”.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους να σκεφτούν ξανά αυτά που τους έλεγε έγκαιρα το ΚΚΕ. Ότι η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί την καπιταλιστική οικονομία και εξουσία ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένη σε χρεοκοπία. Ότι η πραγματική αντίθεση στα μνημόνια είναι η αντίθεση στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, στα κόμματα που το διαχειρίζονται, στην ΕΕ.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν χρεοκόπησε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ασυνέπεια ανάμεσα στα λόγια και τα έργα, ούτε γιατί βρήκε δυσκολίες που δεν υπολόγιζε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ψέματα είπε και συνεχίζει να λέει. Και άλλα λέει και άλλα κάνει.

Αλλά η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ χρεοκόπησε γιατί φιλολαϊκή πολιτική στα πλαίσια της διαχείρισης της εξουσίας του κεφαλαίου δεν μπορεί να υπάρξει.

Γιατί πριν από το ΣΥΡΙΖΑ είχαν χρεοκοπήσει όλες οι ανάλογες πολιτικές επιλογές από ΚΚ, από αντίστοιχα αριστερά κόμματα στην Γαλλία, την Ιταλία, την Κύπρο και αλλού.

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα καθαρό αστικό κόμμα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης. Δηλαδή μιας πολιτικής επιλογής που έχει προδώσει το εργατικό κίνημα εδώ και πάνω από 100 χρόνια, που έχει χρεοκοπήσει κατ’ επανάληψη.

Καμία αυταπάτη, καμία αναμονή.

Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να παίξει στο παιχνίδι της καπιταλιστικής εξουσίας θα δίνει όλο και περισσότερες καθημερινές εξετάσεις στην ντόπια και ξένη αστική τάξη.

Θα υλοποιεί τις προσταγές τους και με την απάτη και με τη φωτιά και το σίδερο.

Καμία εμπιστοσύνη στα άλλα αστικά κόμματα και στους δορυφόρους τους.

Η ΝΔ αποτελεί σημαντική εφεδρεία του συστήματος. Παίζει σημαντικό ρόλο από θέση αντιπολίτευσης για τη συντηρητικότερη αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος.

Είναι κόμμα που ευθύνεται όχι μόνο για τα αντιλαϊκά μέτρα που προηγήθηκαν αλλά και για τη σημερινή πολιτική, γιατί ψήφισε στο 3ο μνημόνιο όλα όσα εφαρμόζονται σήμερα.

Κανείς να μην παρασυρθεί από τον καυγά της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής.

Η ΝΔ είναι δύναμη προώθησης της στρατηγικής της αστικής τάξης, δύναμη στήριξης της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ. Δύναμη που θέλει να χτυπήσει το κίνημα και το Κομμουνιστικό Κόμμα. Κανείς να μην παρασυρθεί.

Η ΧΑ καθημερινά επιβεβαιώνει ότι είναι το μαντρόσκυλο της αστικής τάξης, έχοντας και αυτή προχωρήσει σε ανάλογες προσαρμογές, στο περιεχόμενο και στις μορφές. Δουλεύει συστηματικά, στοχοπροσηλωμένα και ύπουλα, στηρίζοντας τον καπιταλισμό και πρωτοστατώντας στον αντικομμουνισμό.

Πίσω από μια κούφια αντισυστημική ρητορεία διεκδικεί μια καλύτερη θέση για το ‘’ελληνικό κεφάλαιο’’ μέσα στην ΕΕ, την ενίσχυση της ‘’πρωτογενούς ελληνικής παραγωγής’’, παρουσιάζει την εκμετάλλευση από τους Έλληνες καπιταλιστές πιο γλυκιά από τους ξένους. Καλλιεργεί το ‘’αντιμνημόνιο’’, την ‘’απαλλαγή από τους ξένους, τους τοκογλύφους’’ και αξιοποιεί το ‘’προσφυγικό – μεταναστευτικό’’, σπέρνοντας το φασιστικό και το ρατσιστικό τους δηλητήριο.

Παρουσιάζεται ως δύναμη "αντισυστημική", δίνοντας παραστάσεις στο θέατρο της Βουλής, ενώ έξω από αυτή προμηθεύει τους εργοδότες με φτηνά εργατικά χέρια. Στη Βουλή ο αρχηγός τς πρότεινε στην κυβέρνηση και διάφορους τρόπους για το πως θα πάρει τα λεφτά που υπάρχουν στα μπαούλα και φυσικά δεν εννοούσε των εφοπλιστών γιατί αυτοί δεν τα έχουν στα μπαούλα.

Κοροϊδεύει τους φτωχούς με τη λεγόμενη ‘’εθνική αξιοπρέπεια’’. Ο αρχηγός της προχτές στη Βουλή, προκειμένου να δικαιολογήσει τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, δήλωσε ότι ‘’η αξιοπρέπεια του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα χρήματα’’, μόνο που δεν μας είπε, γιατί τότε αυτός έχει τόσα πολλά μαζέψει και δεν ζει φτωχά και εθνικά υπερήφανα αλλά κολυμπάει μέσα στα εκατομμύρια; Χρειάζεται να ενισχυθεί το ιδεολογικό μέτωπο ενάντια της, να απομονώνεται από τους ίδιους τους εργάτες ιδιαίτερα μέσα στους χώρους δουλειάς.

Ο οπορτουνισμός όλων των αποχρώσεων ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά τη γρήγορη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται και αυτός σε πορεία αναμόρφωσης και ανασυγκρότησης, για να μπορέσει σε αυτές τις συνθήκες να παίξει το ρόλο του αναχώματος.

Αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια έβαλαν πλάτη για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, τώρα που ξεφτίζει η αυταπάτη της ‘’κυβέρνησης της Αριστεράς» που ‘’θα έβαζε τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη’’ και θα αποτελούσε ‘’το σκαλοπάτι για να πάμε προς το σοσιαλισμό’’, προσπαθούν μέσα από αντικυβερνητικές και αντικαπιταλιστικές κορώνες, από κόλπα και ελιγμούς, να ξεπλύνουν τις παλιές και πρόσφατες αμαρτίες τους και ταυτόχρονα να ξαναστήσουν το νέο παραμύθι του ‘’συνεπούς αριστερού αντιμνημονιακού μπλοκ’’ που δεν θα υποχωρήσει όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ξαναπροσπαθούν να ξαναζεστάνουν τη σούπα της ‘’ενότητας των αριστερών δυνάμεων’’, εμείς παρά τις δυσκολίες τους δεν θα πρέπει να τους υποτιμήσουμε, γιατί οι αντικειμενικές συνθήκες ευνοούν την ανάπτυξη οπορτουνιστικών αντιλήψεων.

Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι.

Το ΚΚΕ δεν προέβλεψε τυχαία τις εξελίξεις, ούτε γιατί έχει μαντικές ικανότητες. Προέβλεψε σωστά γιατί την πολιτική του τη στηρίζει στην ταξική ανάλυση της κατάστασης, ότι η πορεία της οικονομίας καθορίζεται από τα συμφέροντα της αστικής τάξης, που βρίσκεται στην εξουσία, από τους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας.

Απέρριψε τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, σε κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το πως ονομάζονται.

Ενημέρωση έγκαιρα τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα για τη νέα αντιλαϊκή θύελλα που ερχόταν. Δεν άφησε, όσο εξαρτάται από αυτό, να υπάρξουν αυταπάτες, αναμονή, χάσιμο χρόνου. Αποκάλυψε τους εκβιασμούς, τις παγίδες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Οι δυνάμεις του κόμματος μπήκαν από την πρώτη στιγμή μπροστά, για την οργάνωση της λαϊκής πάλης.

Είχε μεγάλη συμβολή στους αγώνες που έγιναν.

Τους μήνες που πέρασε φάνηκε στη πράξη ότι υπάρχουν δυνάμεις με θέληση, απόφαση και ικανότητα να ηγηθούν στην οργάνωση της πάλης του λαού, στη συμμαχία του. Είναι οι κομμουνιστές και οι χιλιάδες αγωνιστές που συμπορεύονται μαζί μας, οι χιλιάδες που δίνουν σκληρή μάχη για να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας προς τα μπρος.

Με τις μεγάλες απεργίες, τα συλλαλητήρια, τα μπλόκα των αγροτών το κίνημα έδειξε ότι όχι μόνο είναι όρθιο παρά τις πληγές του, ζωντανό, αλλά μπορεί να ανασυνταχθεί, να γίνει πιο δυνατό και ρωμαλέο, να φτάσει στο σημείο να βάζει πραγματικά εμπόδια στην επίθεση, να ταρακουνά και να αμφισβητεί την εξουσία του κεφαλαίου, να αλλάζει τους συσχετισμούς μέσα στην πάλη, να διεκδικήσει και να κατακτήσει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της την εξουσία.

Στους αγώνες που έγιναν τίποτα δεν πήγε χαμένο. Μπορεί τα μέτρα να πέρασαν. Αλλά δεν πέρασε το κύριο, η νομιμοποίηση τους στις λαϊκές συνειδήσεις. Τα μέτρα είναι καταδικασμένα, όπως και αυτοί που τα εφαρμόζουν. Αυτό είναι κατάκτηση αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την ανατροπή τους.

Οι εργαζόμενοι που σήμερα βλέπουν τη χρεοκοπία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να απογοητεύονται.

Σήμερα απαιτείται να περάσουν στην αντεπίθεση, να μπουν δυναμικά στη λαϊκή πάλη για την ανάπτυξη και ανασύνταξη του κινήματος.

Γιατί για να υπάρξουν αποτελέσματα στην πάλη του λαού, απαιτείται να γίνουν τα σωματεία πραγματικά σπίτια των εργαζόμενων, σχολεία του ταξικού αγώνα, μετερίζι του αγώνα τους ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, ενάντια στους καταπιεστές τους, της κυβέρνησης και τα κόμματα που εφαρμόζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές. Κάστρα της ενότητας και αλληλεγγύης.

Ικανά να αποκρούουν τις επιθέσεις, να αποσπούν κατακτήσεις, να μην βολεύονται με τα ψίχουλα. Να διεκδικούν όλες τις σύγχρονες – πραγματικές ανάγκες για σταθερή εργασία με δικαιώματα, για υγεία, για παιδεία. Που δεν θα συμβιβάζονται με τις αστικές κυβερνήσεις, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Που στον προσανατολισμό και στην προμετωπίδα τους θα έχουν το σύνθημα: «Όλος ο παραγόμενος πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν».

Κίνημα βαθιά ριζωμένο στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, με πανελλαδικό συντονισμό.

Δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Σήμερα έχουν μπει γερές βάσεις. Υπάρχει το ΠΑΜΕ που κράτησε όλα αυτά τα χρόνια ψηλά τη σημαία του ταξικού αγώνα.

Υπάρχουν οι αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις της αγωνιζόμενης αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, της σπουδάζουσας νεολαίας.

Τώρα ωριμάζει η ανάγκη και οι δυνατότητες να γίνουν πιο αποφασιστικά βήματα στην προώθηση της λαϊκής συμμαχίας.

Όσο θα συγκροτείται και θα δυναμώνει η λαϊκή συμμαχία θα γίνεται δύναμη κρούσης, σε αντιπαράθεση με τις επιδιώξεις και τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Δύναμη ικανή να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του εργαζόμενου λαού, δύναμη που όταν ωριμάζουν οι προϋποθέσεις θα είναι πραγματικό μέτωπο ανατροπής της εκμεταλλευτικής εξουσίας.

Σύντροφοι και φίλοι,

Αυτός είναι ο δρόμος πάλης που ανταποκρίνεται στα εργατικά λαϊκά συμφέροντα.

Αυτός ο δρόμος πάλης που είναι η συνένωση του καθημερινού αγώνα με τον πολιτικό αγώνα κατά του καπιταλισμού, ανατροπής της εξουσίας του, υπέρ της εργατικής λαϊκής εξουσίας.

Αυτός ο δρόμος σήμερα είναι αναγκαίος και ρεαλιστικός.

Απαιτείται όμως να υπάρξουν δύο προϋποθέσεις, η ανασύνταξη του κινήματος και η αποφασιστική ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Τώρα είναι ώρα ευθύνης και αγώνα.

Ας σκεφτεί ο κάθε εργάτης, η εργάτρια, ο νέος και η νέα, ο άνεργος, ίδιας θα ήταν τα πράγματα αν σε όλες τις επιχειρήσεις ήταν ισχυρό και ριζωμένο το ΚΚΕ;

Αν μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος ήταν ακόμα πιο ισχυρός ο συσχετισμός υπέρ των ταξικών δυνάμεων.

Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πιο ισχυρός, πιο αποτελεσματικός ο αγώνας των εργαζομένων.

Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πιο ισχυρός ο αγώνας για να ανοίξει άλλος δρόμος και άλλη προοπτική για την κοινωνία.

Για μια κοινωνία χωρίς αδικία, εκμετάλλευση, πολέμους.

Για το σοσιαλισμό, κομμουνισμό.

Ισχυρό ΚΚΕ, γιατί είναι η μόνη δύναμη που πιστεύει στη δύναμη της εργατικής τάξης, της τάξης που παράγει τα πάντα, που της αξίζει να ζήσει χωρίς εκμετάλλευση.

Της τάξης που πρέπει να έρθει και θα έρθει στην εξουσία».